Odpowiedź:
gatunki o wąskim zakresie tolerancji ekologicznej dla danego czynnika, np. goryl, koralowce rafy koralowej, porosty itp. Stenobionty są dobrymi bioindykatorami (gatunkami wskaźnikowymi) – ich występowanie świadczy o obecności lub działaniu określonego czynnika. W praktyce gatunki wskaźnikowe wykorzystuje się także do określania stanu środowiska (np. stopnia jego zanieczyszczenia).
Stenobionty dzielimy na:
mezostenobionty – organizmy żyjące w obrębie wartości średnich danego czynnika środowiskowego.
oligostenobionty – organizmy żyjące w obrębie wartości niskich danego czynnika środowiskowego.
polistenobionty – organizmy żyjące w obrębie wartości wysokich danego czynnika środowiskowego.
organizm cechujący się szeroką tolerancją wobec czynników środowiskowych[1]. Eurybionty mogą żyć w bardzo zróżnicowanych warunkach, osiedlając się na znacznych obszarach Ziemi. Przykładem może być wróbel domowy, trzcina pospolita i orlica, które spotykamy niemalże na całym świecie. W takim wypadku mamy do czynienia z zasięgiem globalnym bądź kosmopolitycznym.
Przykładowe rodzaje eurybiontów:
eurytermy – organizmy potrafiące żyć w szerokim zakresie temperatur
euryhaliny – organizmy zdolne do życia w szerokim zakresie zasolenia wody
Wyjaśnienie:
chyba o to ci chodziło i jest chyba git
