Tak jak w dziele Jacka Dukaja, człowiek może stać się częścią kosmicznej katedry, tak w życiu człowiek może stać się częścią swojego życiowego dorobku czy pracy, dzieła, któremu się poświęca.
W omawianej książce życiową misją księdza Lavone jest odkrycie tajemnicy asteroidy. Misja ta pochłania go tak bardzo, że wręcz sam staje się częścią katedry pochłonięty przez żywokryst.
Dzieli on w ten sposób losy jej twórcy, Izmira, który tak samo został przez nią pochłonięty.
Obie te sytuacje nawiązują do twórcy znajdującej się w Barcelonie katedry Sagrada Familia, który zmarł parę lat przed ukończeniem swojego dzieła i został w niej pochowany stając się w pewnym sensie jej częścią.
Powyższe przykłady ukazują, że człowiek pochłonięty pewną misją czy działaniem może stać się jej częścią. Poprzez nasze poczynania budujemy po sobie pamiątkę, którą nazwać możemy tu w przenośni "katedrą". Do dziś wszyscy kojarzymy nazwę barcelońskiej katedry z imieniem jej twórcy, imię Izmira pozostało w nazwie grupy książkowych planetoid, a sława fikcyjnego Lavone znalazła swoje miejsce na kartach powieści.
Książka "Katedra" Jacka Dukaja opisuje historię księdza Lavone, który udaje się na tajemniczą planetoidę aby zbadać niewyjaśnione zjawiska jakie dzieją się po śmierci Izmira Predu. Był on członkiem załogi holownika, która wylądował niegdyś na tej planetoidzie. Poświęcił swoje życie dla reszty załogi, a w miejsce jego grobu zaczęły przybywać niezliczone pielgrzymki. Ludzie, którzy modlili się nad miejscem jego pochówku zostawali często tajemniczo uzdrowieni.
Utwór ten nawiązuje do historii katedry Sagrada Familia w Barcelonie i jej twórcy Antoniego Gaudiego.
