Określ, czy wymowa utworu „Eviva l’arte” jest optymistyczna, czy pesymistyczna.
Uzasadnij swoją odpowiedź.
Moim zdaniem utwór „Eviva l’arte!” ma, wbrew treści, wymowę optymistyczną.
Chociaż już w pierwszej strofie podmiot liryczny określa, że „Człowiek zginąć musi”, tym bardziej ten, który „pieniędzy nie ma”, a życie jego „splunięcia nie warte”, bo „Nędza porywa za gardło i dusi”, przeplata stwierdzenia te tytułowym zawołaniem „Eviva l’arte!”, czyli „Niech żyje sztuka!” Jest bowiem wiersz niejako hymnem artystów, którym „często na chleb braknie suchy”, którzy do „jesiennych liści tak podobni” są, a jednak drzemie w nich jakaś wewnętrzna siła, sprawiająca, że to oni mają moc. Są „jak orły z skrzydły złamanemi” ale pełni dumy, głodni, ale silni i odważni, by tworzyć wbrew, czy pomimo wszelkim trudnościom. To w ich piersiach „płoną Ognie przez Boga samego włożone” dlatego są na tyle silni, by patrzeć na „na tłum z głową podniesioną”. To wspaniałe, młode pokolenie, które nie odda „laurów” za złotą koronę dobrobytu, ale będzie tworzyć w zgodzie z sobą i swoimi ideałami!
Z tego względu, że mamy w utworze deklarację buntu przeciwko „pasie brzuchom”, walki o idee, chęć tworzenia sztuki mimo nędzy materialnej, uważam utwór za wielce energetyczny i optymistyczny. Bardzo mnie porusza i daje moc do tworzenia, bowiem, jak czytamy „Cóż jest prócz sławy, co warte?”, tylko sztuka!
