Odpowiedź:
Tytuł Psalmu I to „Dwie drogi życia”, co wskazuje na uwzględnienie dwóch sposobów, na jakie można żyć.
Jedna droga jest drogą do szczęścia, gdyż szczęśliwy jest ktoś, kto żyje w wierze i stara się omijać grzechy. Szanuje prawa Boskie i nimi się kieruje. Nie zapomina o nich, niezależnie od sytuacji, w jakiej aktualnie się znajduje. Człowiek taki zostaje porównany do drzewa, które zasadzone zostało nieopodal wody. Jest drzewem wydającym owoc we właściwym czasie oraz mającym liście zawsze zielone. Zatem drzewo symbolizuje człowieka, który żyje uczciwie i w wierze.
Szczęśliwy mąż,który nie idzie za radą występnych,
nie wchodzi na drogę grzeszników
i nie siada w kole szyderców,
lecz ma upodobanie w Prawie Pana,
nad Jego Prawem rozmyśla dniem i nocą.
Jest on jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą,
które wydaje owoc w swoim czasie,
a liście jego nie więdną:
co uczyni, pomyślnie wypada.
Istnieje także inna droga, którą podążają ludzie występni. Jednakże tacy ludzie są porównani do plew, które rozwiewa wiatr. Plewy zatem symbolizują człowieka niewiernego, nieuczciwego i grzesznego.
Nie tak występni, nie tak:
są oni jak plewa, którą wiatr rozmiata.
W psalmie znajduje się również wskazówka, którą drogą należy iść. Pan wybiera drogę pierwszą, a podążający nią ludzie otrzymają życie wieczne. Natomiast ci, którzy wybrali drugą drogę, nie otrzymają życia wiecznego.
Toteż występni nie ostoją się na sądzie
ani grzesznicy - w zgromadzeniu sprawiedliwych,
bo Pan uznaje drogę sprawiedliwych,
a droga występnych zaginie.
Tak więc utwór składa się z trzech części tematycznych: pierwsza to opis postępowania sprawiedliwych, druga grzeszników, a trzecia to wskazówka, którą drogę wybrać w życiu.
W psalmie pojawia się zagadnienie drogi, która stanowi metaforę życia ludzkiego. Można w nim natrafić na wiele przeszkód, np. na pokusy, ale należy się im przeciwstawiać, by osiągnąć cel, jakim może być życie wieczne.
Utwór ten otwiera biblijną „Księgę psalmów”.
Psalm I składa się z jednej, szesnastowersowej strofy o nieregularnej ilości sylab i rozkładzie akcentów.
W utworze odnaleźć można liczne środki poetyckie, m.in. porównanie: „Jest on jak drzewo zasadzone nad płynącą wodą”, „są oni jak plewa” oraz metafory.
Wyjaśnienie:
