Prości ludzie, chłopi, widzieli w Plater swoją bohaterkę, modlili się za nią , pytali o jej zdrowie, okazując swoje przywiązanie, żal i smutek:
„Kiedy po nim lud prosty tak płacze
I o zdrowie tak pyta ciekawy.“
Żołnierze wiernie trwali przy swoim dowódcy aż do śmierci, trzymali wartę i modlili się, ogarnięci wzruszeniem, rozpaczą oraz goryczą z powodu swojej niemocy, wobec umierającego dowódcy:
„I żołnierze od żalu pobledli.
A lud modlił się klęcząc przed progiem.
Nawet starzy Kościuszki żołnierze,
Tyle krwi swej i cudzej wylali,
Łzy ni jednej - a teraz płakali
I mówili z księżami pacierze.“
