epitety: „głuchej puszczy”, „starzy Kościuszki żołnierze”, „pastuszym tapczanie”, „żołnierskiej odzieży”- epitety oddają tajemniczą i przygnębiająca atmosferę
anafory: „kazał“ - wpływają na rytm utworu
kontrast: „tyle krwi swej i cudzej wylali, łzy ni jednej i a teraz płakali“ - ukazuje rozpacz żołnierzy
porównanie: „on chce jak Czarniecki, umierając, swe żegnać rynsztunki” - porównanie do umierającego do Stefana Czarnieckiego, dowódcy polskich wojsk podczas potopu szwedzkiego, dodaje żołnierzowi dostojeństwa, gloryfikuje jego czyny i postawę
wykrzyknienie: „Wódz Powstańców - Emilia Plater!” - oddaje emocjonalny charakter utworu
pytania retoryczne: „Jakie piękne dziewicze ma lica? Jaką pierś?” - podkreśla emocje i zaskoczenie podmiotu lirycznego
