„Hymn do miłości ojczyzny“ Ignacego Krasickiego powstał w 1772 r. czyli w czasie pomiędzy pierwszym a drugim rozbiorem Polski. Powstał wówczas model patriotyzmu, który związany był z koniecznością poświęcenia, znoszenia cierpienia i walki o zachowanie narodowej tożsamości, walki o własny kraj, a jego świadectwami są: rany („kalectwo”) zadane w walce, śmierć („zjadłe trucizny”). Ważnym było więc kultywowanie postaw obywatelskich w narodzie żyjącym w niewoli. Służenie ojczyźnie powinno być uważane za największy zaszczyt, jakiego można doświadczyć w życiu.
