Scena śmierci Rolanda jest klasycznym przykładem sztuki umierania z godnością, czyli ars moriendi (śmierć po pojednaniu się z Bogiem i rozliczeniu z doczesnego życia).
Roland ostatkiem sił dociera na wzgórze, miejsca, które jest godne przejścia w nim do wiecznego świata. Umierając zwraca twarz w stronę Hiszpanii, co jest świadectwem jego męstwa. Czuje dumę i wyższość nad Hiszpanami, chce pokazać, że umiera jako zwycięzca.
Swym ciałem chronił swój róg i miecz, który jest znakiem przynależności do rycerskiego stanu, dlatego nie może go stracić, bo dla rycerza byłaby to największa hańba. Róg natomiast jest symbolem władzy dowódcy.
Okazuje swoje przywiązanie do ojczyzny, gdyż przed śmiercią wspomniał swoją „słodką Francję“ i króla.
Okazuje także swoje oddanie Bogu, bijąc się w piersi i czyniąc rachunek sumienia i żałując za grzechy .
Uznają siebie wasalem Boga, podnosi prawą rękę z rękawicą w górę, oddając mu w ten sposób hołd lenny.
Za swoje godne życie Roland zostaje wniebowzięty przez anioły zesłane przez Boga.
