Rosjanie rzucili na Warszawę 100 tys. ludzi. Ponad 60 tys. weteranów wojny tureckiej atakowało z południowego wschodu, przez Ukrainę. Reszta – z północnego wschodu, przez Wielkie Księstwo Litewskie. Obie armie miały spotkać się pod Warszawą, niszcząc po drodze wojska Rzeczpospolitej. W Petersburgu oceniano, że sukces przyjdzie z łatwością. Stan armii polskiej rzeczywiście był fatalny. Teoretycznie miała liczyć 100 tys. żołnierzy, faktycznie jednak zdołano powołać pod broń 70 tys. ludzi. W Wielkim Księstwie Litewskim stanęło do walki 18 tys. żołnierzy, a na Ukrainie – 52 tys.

A . Kalendarium wojny – miejsca potyczek – dowódca- efekt
PROSZE NA TERAS


Odpowiedź :

Odpowiedź:

wojna polsko-rosyjska 18 maja 1792 - 26 lipca 1792 (zwana wojną obronną Konstytucji 3 maja),

miejsce potyczek i dowódcy

Litwa

bitwa pod Mirem 11 czerwca - przegrana Rzeczypospolitej, dowódcy po naszej: Józef Judycki, rosyjskiej: Borys Mellin

efekt: cofanie się wojsk litewskich

bitwa pod Zelwą 4-5 lipca -przegrana Rzeczypospolitej, dowódcy: nasz Michał Zabiełło, rosyjski: Mellin

efekt: dalsze wycofywanie się wojsk litewskich do Warszawy

dalsze potyczki m.in. bitwa pod Brześciem 23 lipca (decyzja Zabiełły o podziale wojsk i udanie się części wojska pod jego dowództwem do Warszawy, obroną kierował jego brat Szymon)-przegrana, wycofanie się wojsk do Warszawy

Ukraina

dowódcy: książę Poniatowski, Tadeusz Kościuszko, Józef Zajączek

wycofywanie się, niekiedy drobne potyczki opóźniające w celu fortyfikacji planowanych miejsc obrony

potyczka pod Boruszkowcami 14 czerwca - klęska, jednak uniemożliwiła połączenie się wojsk rosyjskich, dalsze cofanie się

pościg rosyjski i w konsekwencji zwycięska bitwa pod Zieleńcami - 18 czerwca, wojsko polskie Józef Poniatowski, efekt: cofanie się do fortyfikacji

bitwa pod Dubienką - przegrana Polski -18 lipca, dowodził T. Kościuszko