Fryderyk Chopin urodził się 1 marca 1810 lub 22 lutego w Żelazowej
Woli koło Sochaczewa na Mazowszu. Jest uważany za jednego z najwybitniejszych kompozytorów romantycznych, a także za jednego z najważniejszych polskich kompozytorów w historii. Był jednym z najsłynniejszych pianistów swoich czasów, często nazywany poetą fortepianu. Elementem charakterystycznym dla utworów Chopina jest pogłębiona ekspresja oraz czerpanie z wzorców stylistycznych polskiej muzyki ludowej.
Na początku edukacją muzyczną utalentowanego Fryderyka zajęła się jego matka, a gdy miał 6 lat, opiekę nad nim przyjął Wojciech Żywny, który był nauczycielem gry na fortepianie wszystkich dzieci Chopinów. Jednak talent Fryderyka ujawnił się wcześniej; już w wieku 4 lat potrafił bezbłędnie zagrać zasłyszane melodie.
Wojciech Żywny nauczył chłopca podstaw gry i wprowadził w świat wielkiej muzyki. Fryderyk świetnie improwizował, dzięki lekcjom Żywnego zaczął nadawać tym ulotnym kompozycją kształt skończonych utworów. W 1817r. Po raz pierwszy ukazał się drukiem utwór Fryderyka: Polonez g-moll dedykowany hrabinie Skarbkowej.
Wieść o młodym utalentowanym Fryderyku szybko się rozniosła, pisano o nim w ,,Pamiętniku Warszawskim”. Od tego momentu Chopin zyskiwał coraz większy rozgłos i zaczął grać poza domem i kręgiem znajomych. Chłopiec zadebiutował 24 lutego 1818r. na wieczorze Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności wykonując Koncert fortepianowy. Wstęp był wielkim sukcesem ośmioletniego pianisty, którego sława jeszcze szybciej rozniosła się po kraju. Zaczęto nazywać go poufale ,,Chopinkiem”. Otworzyły się też przed nim salony warszawskie.
Liczę na naj
