Na przełomie XIX i XX w. twórców muzyki zafascynował nowy kierunek w malarstwie określany jako impresjonizm Nazwa ta pochodzi od łacińskiego słowa impressio, oznaczającego odbicie, impresję. Jednym z pierwszych muzycznych impresjonistów był francuski twórca Claude Debussy.
Muzyczny impresjonizm zapoczątkował wiele zmian, które wpłynęły na późniejszy rozwój muzyki. W XX w. kompozytorzy poszukiwali nieznanych dotąd brzmień, np. w utworach wokalnych wykorzystywali szept, gwizd i krzyk. Stosowali również nowe formy muzyczne.
Muzycy w XX w. starali się wydobywać nowe brzmienia z tradycyjnych instrumentów. Przykładowo, niektórzy pianiści wkładali pomiędzy struny fortepianu gumowe podkładki, gwoździe, spinacze lub kawałki drewna. Do gry często wykorzystywali również codzienne przedmioty, takie jak gwizdek, klakson, maszyna do pisania czy magnetofon.
W pierwszej połowie XX w. duży wpływ na rozwój polskiej muzyki wywarł Karol Szymanowski. Jako jeden z pierwszych polskich twórców nawiązywał do impresjonizmu i kultury orientalnej.
W drugiej połowie XX stulecia działali tacy wybitni polscy kompozytorzy, jak Witold Lutosławski, Krzysztof Penderecki, Henryk Mikołaj Górecki oraz Wojciech Kilar.
