Z rozmowy Elizy z Walerym wyłania się prawda o ludziach, którzy są próżni i łasi na pochlebstwa.
Walery chce użyć podstępu wobec ojca ukochanej, by doprowadzić do ślubu. Zna już naturę ojca dziewczyny i wie, jak na niego wpłynąć:
„(…) aby pozyskać sobie ludzi, nie ma lepszej drogi, niż stroić się we własne ich skłonności, przejmować się ich mniemaniami, patrzeć z zachwytem na wady i przyklaskiwać wszystkim uczynkom.
Gdy chodzi o pochlebstwo, najmędrsi ludzie posiadają istne skarby naiwności; nie ma nic tak bezczelnego ani niedorzecznego, czego by nie połknęli, skoro się należycie rzecz zaprawi
pochwałami.“
Bywa również, że mężczyźni nie są stali w uczuciach, dlatego Eliza obawia się tego ze strony ukochanego. Martwi ją to, że młodzieniec może okazać się nieszczery w swoich intencjach, podczas gdy ona bezgranicznie mu ufa i zawierza mu swoją przyszłość:
„W słowach wszyscy mężczyźni podobni są do siebie; czyny dopiero odsłaniają różnice.“
Jakże często bywa tak, że wybranek serca zapewnia o swoich uczuciach, a później okazuje się draniem. Niekiedy zakochana kobieta nie potrafi dostrzec fałszu, kłamstw zdrajcy:
„Ach, jakże łatwo jest nas przekonać, gdy kogoś kochamy!“
