Odpowiedź :
Odpowiedź:
styl romański
Od XI do XIII wieku w architekturze i sztuce ziem polskich niepodzielnie panował styl romański. Jego nazwa nawiązuje do tradycji starożytnego Rzymu (Roma) oraz do narodów romańskich (Włochów, Francuzów), które ów styl stworzyły i rozwinęły. Ponieważ budowle romańskie były bardzo kosztowne, młode państwo mogło sobie pozwolić na wznoszenie niemal wyłącznie obiektów sakralnych: kościołów, kaplic, klasztorów.
Cechy charakterystyczne architektury romańskiej:
grube mury,
sklepienie kolebkowe (o kształcie walca, ciężkie, masywne) lub krzyżowe (dwie skrzyżowane kolebki, tworzące krzyż),
prostota form,
mało zdobień, w kościołach jedynie rzeźby bądź płaskorzeźby,
budowle z zasady są obronne,
STYL GOTYCKI NARODZIŁ SIĘ W KOŃCU XII WIEKU. WBREW NAZWIE, NIE WYWODZIŁ SIĘ OD BARBARZYŃSKIEGO LUDU GOTÓW, LECZ BYŁ OWOCEM KUNSZTU ZNAKOMICIE WYKSZTAŁCONYCH, A PRZY TYM UTALENTOWANYCH BUDOWNICZYCH I ARTYSTÓW DZIAŁAJĄCYCH POCZĄTKOWO W PÓŁNOCNEJ FRANCJI. W KOLEJNYCH STULECIACH GOTYK ROZPRZESTRZENIŁ SIĘ PO NIEMAL CAŁEJ EUROPIE, GŁÓWNIE ZA SPRAWĄ ZAKONÓW. CYSTERSI UPOWSZECHNIALI NOWE ZASADY KONSTRUKCJI. FRANCISZKANIE I DOMINIKANIE PROPAGOWALI GOTYK WŚRÓD MIESZCZAN. ZAKONY RYCERSKIE WZNOSIŁY ŚWIĄTYNIE I ZAMKI.
Cechy sztuki gotyckiej były następujące:
podstawa budowli była wzniesiona na planie krzyża,
system halowy i bazylikowy,
strzelistość (podyktowana chęcią wznoszenia się do Boga) i smukłość budowli,
system konstrukcji budowli –szkieletowy, oparty na przyporach,
zastosowanie filarów i żeber wewnątrz budowli,