1956 r. Poznań: 28 czerwca wybuchły strajki i manifestacje robotników Zakładów im. H. Cegielskiego w Poznaniu Protestowano przeciw zmianom norm pracy i zwiększeniu podatku od płac. W wyniku walk zginęły 73 osoby (siły bezpieczeństwa i wojsko użyły 360 czołgów).
1956 r. „polski październik”: W warszawskich zakładach pracy i na wyższych uczelniach domagano się zmian w kierownictwie partii. 19 października zwołane zostało plenum KC PZPR i wybrano na I sekretarza Władysława Gomułkę. Podjęto wiele decyzji, które miały zagwarantować praworządność.
Domagano się ograniczenia samowoli i terroru służb bezpieczeństwa. Wypuszczono z więzień i zrehabilitowano wielu działaczy niepodległościowych i akowców. Zwolniono z więzienia kardynała Stefana Wyszyńskiego i zaniechano wojny z Kościołem. Zaniechano także przymusowej kolektywizacji. Zmniejszyła się dominacja radziecka nad Polską.
1968 r. „wydarzenia marcowe”: Po wydaniu zakazu wystawienia dramatu Dziady A. Mickiewicza i usunięciu z uczelni studentów Adama Michnika i Henryka Szlajfera, 8 marca odbył się wiec studentów na Uniwersytecie Warszawskim. Interweniowała milicja, wielu studentów, m.in. Jacek Kuroń, trafiło do więzienia. Rozpoczęły się ataki na działaczy partyjnych pochodzenia żydowskiego (walka z syjonistami), ok. 15 tys. osób pochodzenia żydowskiego zostało zmuszonych do pouszczenia Polski.
1970 r. wydarzenia na Wybrzeżu: W wyniku pogorszenia się sytuacji gospodarczej, zaniedbań w dziedzinie socjalnej, podwyżek cen, w grudniu 1970 r. w wielu miastach na Wybrzeżu wybuchły strajki, zapoczątkowane w Stoczni Gdańskiej. Przeciw strajkującym wysłano wojsko. W starciach zginęło 45 osób, rannych zostało 1165 (wojsko użyło 550 czołgów). Nowym sekretarzem KC PZPR został Edward Gierek. Cofnięto podwyżkę cen, obiecano poprawę warunków socjalnych.
1976 r. wystąpienia robotników w Radomiu i Ursusie: W czerwcu bez konsultacji ze społeczeństwem przeprowadzono podwyżkę cen, co spowodowało wystąpienia robotnicze w Radomiu i Ursusie, nastąpiła fala represji wobec uczestników wystąpień, powstał opozycyjny Komitet Obrony Robotników (KOR), oraz Ruch Obrony Praw Człowieka i Obywatela (ROPCiO).
1980 r. „polski sierpień”: Błędy w polityce gospodarczej, obniżenie się stopy życiowej Polaków oraz podwyżki cen spowodowały protest społeczeństwa. W sierpniu rozpoczął się strajk w Stoczni Gdańskiej, który objął następnie większość zakładów Trójmiasta. W Gdańsku utworzono Międzyzakładowy Komitet Strajkowy (MKS), na czele którego stanął Lech Wałęsa. Podobne komitety powstały także w Szczecinie, Jastrzębiu i na Śląsku, prowadzono pertraktacje ze stroną rządową.
