Odpowiedź :
Odpowiedź:
syndrom brachycefaliczny
Ciąża u suk trwa 56-74 dni. Średnio przyjmuje się 63 dni.
Diagnostyka ciąży:
Badanie palpacyjne jamy brzusznej
możliwe ok 3-4 tyg. po pokryciu - wtedy wyczuwalne jest stadium ampuł, od 7 tyg. powinny być wyczuwalne szczenięta
2. Badanie rentgenowskie
szkielety płodów stają się widoczne dopiero po 45 dniu ciąży. Pozwala na określenie ilości płodów
3. Badanie ultrasonograficzne
obecność pęcherzy płodowych można stwierdzić najwcześniej ok. 16 - 20 dnia ciąży. Najlepiej wykonywać badanie od 3 tyg. ciąży
Objawy zwiastunowe porodu:
2-3 dni przed porodem obserwuje się zmianę zachowania zwierzęcia- poszukiwanie ustronnego miejsca, nerwowość i przygotowanie gniazda
zwykle stwierdza się obecność mleka w gruczole mlekowym, ale nie jest to objaw wskazujący na bezpośrednią bliskość porodu
tuż przed porodem często dochodzi do obrzęku nabłonka pochwy i pojawienia się niewielkich ilości śluzowej wydzieliny
zwierzę odmawia przyjmowania pokarmów na 1-2 dni przed porodem
temp. ciała spada do 37 stopni Celsjusza na ok. 24 h przed porodem
Poród:
Poród u suk dzielimy na 3 fazy:
1 Faza porodu - relaksacja i rozwarcie szyjki macicy
Trwa od ok. 4 do 36 godzin. Suka wykazuje poddenerwowanie, drży, zieje, może wymiotować i/lub rozdrapywać posłanie. Widoczne mogą być w tym czasie pierwsze słabe skurcze macicy.
2 Faza porodu - wyparcie płodu
Faza ta charakteryzuje się obecnością silnych skurczy macicy i ściany jamy brzusznej oraz widocznym parciem. Pomiędzy kolejnymi skurczami suka wylizuje okolicę sromu. Wyparcie wszystkich płodów powinno trwać najdłużej 24 godziny.
3 Faza porodu - wydalenie łożysk
Szczenięta mogą rodzić się w błonach płodowych lub też połączone za pomocą sznura pępowinowego z łożyskiem, które wciąż znajduje się w drogach rodnych suki. W tym drugim wypadku łozysko zostanie wydalone oddzielnie, przed lub po narodzinach kolejnych szczeniąt.
Bardzo często właściciele uznają, że „kupa mojego pupila jest prawidłowa”, bo taką robi „od zawsze”. Jak zatem powinna wyglądać prawidłowa psia kupa? Co świadczy o tym, że odbiega ona od normy? Oczywiście nie istnieje jedna, idealna forma, na której można by się wzorować – inaczej bowiem będzie wyglądać kupa bernardyna a inaczej yorkshire teriera. Istnieją jednak wskazówki dotyczące zarówno prawidłowego wyglądu, jak i zapachu. W niektórych krajach (USA, Kanada), aby ułatwić wywiad kliniczny, dostępne są specjalne wzorniki (podobne do tych z kolorami farb), które podczas wizyty u weterynarza ułatwiają właścicielowi wskazanie dokładnego koloru oraz konsystencji kupy psa. Wiadomym bowiem jest, że kolor brązowy i żółty mają wiele odcieni, a wskazanie tego właściwego ma ogromne znaczenie w rozpoznaniu i postawieniu prawidłowej diagnozy.
Tak więc kupa psa powinna być:
uformowana,
zwarta, ale wilgotna,
połyskliwa, o brązowym kolorze,
o łagodnym (średnio intensywnym) zapachu.
Kolor i zapach stolca to najbardziej zmienne cechy, które różnią się w zależności od rodzaju stosowanej u psa diety. U niektórych czworonogów kolor będzie bardziej brązowy, u innych, np. mających w diecie więcej składników mineralnych (kości) – bardziej biały. Kał kształtem powinien być zbliżony do kiełbaski, podzielony w kilku segmentach. Nie powinien być ani zbyt twardy ani zbyt wilgotny – najlepiej określa go przymiotnik „plastelinowy”, czyli jak plastelina. Inaczej mówiąc miękki na tyle, że po podniesieniu z trawnika nie powinien się łamać.
Pamiętajmy! Nagła zmiana koloru, zapachu bądź – co najczęściej obserwujemy – konsystencji stolca jest sygnałem ostrzegawczym, w szczególności wtedy, jeśli nie nastąpiła żadna zmiana w diecie psa.