1.
Tutaj nam się przyda następująca metoda określania nachylenia funkcji, wybieramy dowolny punkt na wykresie funkcji (najlepiej miejsce przecięcia kratek). Następnie wyznaczamy parametr a w następujący sposób:
[tex]a = \frac mn[/tex]
m nam mówi ile kratek poszliśmy w górę* a n ile kratek w prawo*
* - do następnego miejsca które należy do wykresu funkcji (i w najlepszym przypadku jest miejscem przecięcia się kratek)
(jeżeli idziemy w dół, to m jest ujemne, jeżeli idziemy w lewo to n jest ujemne)
Przykładowe rozwiązanie:
I. Startujemy w (0; -2,5) następny punkt należący do funkcji (który jest miejscem przecięcia się kratek) to (2;-1)
Poszliśmy 2 w prawo i 1,5 do góry, czyli a = [tex]\frac{1,5}2=\frac34[/tex]
Teraz sprawdzamy która funkcja ma parametr a równy [tex]\frac34[/tex] - jest to k(x)
I. = k(x)
II. Startujemy w (0;-2,5) następny punkt należący do funkcji (który jest miejscem przecięcia kratek) to (2;-1,5)
Poszliśmy 2 w prawo i 1 w górę, czyli a = [tex]\frac12[/tex]
Teraz sprawdzamy która funkcja ma parametr a równy [tex]\frac12[/tex] - jest to f(x)
II. = f(x)
III. Startujemy w (0;-2,5) następny punkt należący do funkcji (który jest miejscem przecięcia kratek) to (2,5;-1,5)
Poszliśmy 2,5 w prawo i 1 w górę, czyli a = [tex]\frac1{2,5}=\frac25[/tex]
Teraz sprawdzamy która funkcja ma parametr a równy [tex]\frac25[/tex] - jest to h(x)
III. = h(x)
2.
B.
(przykład odbicia względem środku układu współrzędnych w załączniku)
EDIT: funkcje równoległe mają ten sam parametr a
