Odpowiedź:
Stwórz ideał średniowiecznego władcy, odwołując się do wybranych władców piastowskich.
Wyjaśnienie:
Król Artur z Opowieści o królu Arturze i rycerzach Okrągłego Stołu
Artur (Artus) to legendarny król Celtów z V-VI w., który władał południowo-zachodnią Brytanią (w hrabstwie Somerset odkryto ruiny jego zamku). W opowieściach o nim mieszają się motywy chrześcijańskie i pogańskie mity – wiara i magia. Opowieści te występują zresztą w wielu różnych wersjach. Artur stał się ideałem doskonałego władcy, odważnego i mądrego. Przyszedł na świat dzięki pomocy magii: jego matka Igerna z Kornwalii początkowo wcale nie darzyła sympatią przyszłego ojca Artura, władającego Anglią Utera Pendragona. Królem został Artur po dokonaniu niezwykłego czynu: wydobył miecz wbity aż po rękojeść w wielkie kowadło – w ten sposób Bóg chciał wskazać następcę tronu. Król miał wielu wrogów, lecz wszystkich ich zdołał pokonać. W licznych bitwach dowiódł swej dzielności i zdolności taktycznych. Artur to sprawiedliwy władca, opiekujący się swymi poddanymi. Jest szlachetny i ma dobre serce – wybaczył nawet swojej żonie, że pokochała innego. Został ciężko ranny, walcząc ze zdrajcą i buntownikiem – a jednocześnie własnym siostrzeńcem! – Mordredem, który próbował przejąć tron. Koniec jego życia jest równie tajemniczy jak początek. Zdaniem niektórych król Artur wciąż żyje na niezwykłej wyspie Avalon…
Król Artur pojawia się jako bohater epizodyczny także w innych średniowiecznych opowieściach. W Dziejach Tristana i Izoldy jest jednym ze świadków sądu Bożego, któremu poddała się żona króla Marka. Miała dowieść swej niewinności, biorąc do rąk kawałek rozżarzonego żelaza.
Bolesław Krzywousty w Kronice Galla Anonima
Właśnie z dworem tego króla związany był Gall Anonim. Nic więc dziwnego, że obraz swego dobroczyńcy szczególnie wyidealizował. Już narodziny Bolesława można uznać za cud: jego rodzice – Bolesław Herman i Judyta, córka władcy czeskiego – długo oczekiwali dziedzica. Postanowili wysłać poselstwo do klasztoru św. Idziego we francuskiej Prowansji. Otrzymawszy kosztowne dary, mnisi trzy dni pościli, „a za postu ich przyczyną/ matka wnet poczęła syna!”. Opisując rządy Bolesława, kronikarz podkreśla rycerskie cnoty władcy, których dowodem są zwycięskie walki z Niemcami. Książę dawał przykład niezwykłej odwagi i talentu przywódczego. Wrogowie nazywali go nawet „Bolesławem, który nie śpi” – nigdy nie było wiadomo, kiedy zaatakuje… Krzywousty był jednocześnie sprawiedliwym sędzią i człowiekiem głębokiej wiary. Zwracał uwagę swą pobożnością, a Kościół obsypywał hojnymi darami.