W wierszu Do Leukonoe nawiązuje Horacy do filozofii Epikura z Samos, epikureizm poszukiwał odpowiedzi na pytanie, jak żyć,
aby być szczęśliwym, dawał też na to recepty: należało zatem postępować uczciwie i rozsądnie, żyć w spokoju, odrzucać przesądy i wiarę w siły nadprzyrodzone, dając pierwszeństwo świadectwu zmysłów; jedynym dobrem jest przyjemność (albo przynajmniej brak bólu), płynąca z doskonałej harmonii ciała i ducha, z życia pełnego prostoty i cnotliwości, którego nie zakłóca strach przed bogami i śmiercią. W ten sposób człowiek, umiejętnie korzystający z naturalnych przyjemności, może osiągnąć stan spokoju duszy, czyli ataraksję (gr. a-tarakis, pozbawiony niepokoju).
pomogłem:)
