Drogi pamiętniku
Cały czas nachodzą mnie wspomnienia z obozu w ,którym mnie więziono.
Nie mogę zapomnieć o płaczu dzieci i dorosłych w komorach gazowych i w swoich tartakach. Strasznie się bałam że mnie spotka to samo co tych biednych żydów. Próbowaliśmy się buntować i próbować ucieczek na różne sposoby. Niemcy każdego kto wydostał się za płot bez ich zgody mordowali na naszych oczach. Nie wyobrażam sobie jakie miałam szczęście, że niemcy nie zdążyli mnie zabić oraz tej małej cząstki ludzi która ze mną została do końca wojny. Wywieźli nas na jakąś polane i zostawili żebyśmy wrócili do domów.
Nie wiem czy jest dobrze z zakończeniem. Mam nadzieje że pomogłam
