Po II wojnie światowej reaktywowano działalność Polskiego Radia. Już w 1949 programów nadawanych przez rozgłośnię można było posłuchać w całej Polsce. W latach 50. Polskie Radio przeszło znaczną modernizację techniczną. W 1973 roku zaczęto nadawać Program II Polskiego Radia.
W okresie PRL, kiedy radio stało się jednym z kanałów propagandy władz komunistycznych, ważną rolę w przekazywaniu obiektywnych informacji odegrały zagraniczne rozgłośnie, szczególnie Radio Wolna Europa. Dzięki stacji można było posiąść wiedzę o wydarzeniach, do których emisji nie dopuszczała cenzura. Radia Wolna Europa można było posłuchać już w 1952 roku. Władze PRL intensywnie zagłuszały nadawanie sygnału, a za słuchanie stacji groziły surowe represje.
Zobacz także serwis: RWE>>>
Radio odegrało także ważną rolę podczas stanu wojennego. W Warszawie, Wrocławiu, Toruniu, Świdniku i Puławach zaczęto nadawać program "Radia Solidarność", które traktowano jako jedną z form oporu wobec delegalizacji związku NSZZ "Solidarność".
Na fali transformacji ustrojowej 31 grudnia 1993 roku Polskie Radio stało się spółką akcyjną Skarbu Państwa. Program - zarówno za pomocą fal radiowych, jak i w internecie - nadaje do dzisiaj.
Jan Weber – miłośnik pianistyki i człowiek radia
Bohaterem audycji był muzykolog, krytyk muzyczny, dziennikarz, ale przede wszystkim charyzmatyczny radiowiec związany z Polskim Radiem od 1956 roku - Jan Weber. Koncerty zatrzymane w czasie, Reminiscencje muzyczne, Niezapomniani giganci fortepianu – to tytuły serii jego audycji. Był gawędziarzem, mistrzem anegdoty, ale też perfekcjonistą z bagażem ogromnej wiedzy związanej ze światową pianistyką. Był wybitnym znawcą twórczości Chopina i Liszta i admiratorem sztuki pianistycznej Vladimira Horowitza.
Punkt odniesienia dla radiowców
Z Polskim Radiem Jan Weber związany był od 1956 roku. Do dziś uważany jest za jednego z najbardziej charyzmatycznych radiowców. Do tej pory jest punktem odniesienia dla współczesnych twórców audycji radiowych.
- On był bardzo ciekaw ludzi. Szybko nawiązywał kontakty. Przy pierwszym spotkaniu do 5 rano rozmawialiśmy nie tylko o koncertach fortepianowych, ale w ogóle o muzyce.
