Odpowiedź:
Z racji tego, że II WŚ wybuchła w roku 1939r., przedstawiciele tego pokolenia byli dopiero co po maturze, zdawali ją w "uniwersytetach Podziemia", bądź dopiero po wojnie. Ich twórczość często nawiązuje do faktycznych stanów emocjonalnych. W każdym wersie widać przeniknięcie wojną, śmiercią, nieustannie towarzyszącym bólem. Byli to młodzi ludzie, początkowo z chęcią życia, których wszystkie perspektywy i marzenia wojna zniszczyła. Powoli stawali się niewrażliwi, obojętni na to, co dzieje się dookoła, świadomi tego, że nigdy nie będą tacy sami. Równocześnie niepewni czy ich niewątpliwe bohaterstwo zostanie w ogóle zapamiętane, podobnie jak ich twórczość.
Nawiązując do Dekalogu, "fantastycznie" widać odwołanie do niego w twórczości Tadeusza Borowskiego, w jego słynnych opowiadaniach. Dekalog został tam bowiem odwrócony. Okazuje się, że trzeba zabijać, kraść, myśleć tylko o osobie, cudzołożenie też nie było niczym nadzwyczajnych
