Odpowiedź:
Zmiany polegały na dodaniu jednego lub dwóch głosów, do jednego już istniejącego głosu. W ten sposób jednogłosowy chorał gregoriański stał się wielogłosowym organum. To, co jest charakterystyczne dla muzyki wielogłosowej w średniowieczu, to równolegle interwały np. Tercje, kwarty, czy kwinty. Ambitus (czyli skala od najniższego do najwyższego dźwięku) była mała, a nuty zapisywane były neumami (czyli takimi kwadratowymi nutkami) na czterolinii otwartej kluczem "C". Taka muzyka brzmiała bardzo prymitywnie.
