Literacki wizerunek śmierci w starożytności i baroku....
Omówić jak w podanych epokach podchodzono do śmierci,
co uważano o śmierci!
Potrzebne na jutro :P
Z góry dziękuję!!
[nie mam za wielu pkt. ] :((


Odpowiedź :

Starożytność - mitologia. Ludzie wierzyli, że po śmierci człowiek schodzi do Hadesu przepływa przez rzekę itp... Znajdź w mitologii greckiej. Śmierć była dla nich przejściem do drugiego lepszego świata. Uważali, że istnieje życie po śmierci.

Średniowiecze - czasy astecyzmu. Ludzie uważali, że gdy będą żyć według zasad ascetyzmu Bóg ich weźmie w swoje ramiona. W tamtej epoce uważali Boga za ośrodek i cel wszystkiego, a także uznawali go za najwyższe dobro. Wizja tamtych czasów była mroczna oddzilająca teraźniejszość od pięknej starożytności. Hasło epoki to Memento Mori (pamiętaj o śmierci).

Renesans - istniało coś takiego jak epikureizm, stoicyzm i horacjanizm.
Epikureizm - łap dzień (carpe diem)
Stoicyzm - wewnętrzna dyscyplina, ukrywanie emocji.
Horacjanizm - złoty środek.
Czasy podobne do starożytności aczkolwiek w renesansie wierzono w Chrystusa i duszę wieczną.

Barok - czasy wewnętrznego rozdarcia. Ludzie chcieli korzysać z życia aczkolwiek bali się śmierci i kary boskiej. Najbardziej szczegółowo o świecie i ludziach baroku mówił Blaise Pascal. Według niego 'człowiek jest trzciną najwątlejszą w przyrodzie ale trzciną myślącą'. Uznał też że Bóg istnieje jako nieskończoność, w odróżnieniu od niedoskonałego człowieka.

Powinno wystarczyć.. Troche po macoszemu.. I przepraszam za błędy interpunkcyjne ;]

Viz Inne Pytanie