Odpowiedź :
Czy wzorce osobowe doby średniowiecza miałyby szanse przyjąć się w świecie współczesnym?
Współczesne czasy znacznie różnią się od czasów średniowiecznych w Europie. Różnica polega na innym spojrzeniu ludzi na świat i ich własnym postępowaniu. Duży wpływ na rozwój światopoglądu człowieka wywierała etyka, za którą stała teologia i filozofia. Chrześcijańska myśl teocentryczna zaczęła wpływać na ludzi, kulturę i życie polityczne. Społeczeństwo zaczęło coraz bardziej skupiać uwagę na swoim życiu duchowym. Uważano, że życie na ziemi jest tylko etapem przejściowym do lepszego świata stworzonego dla nich przez Boga, czeka ich śmierć i sąd ostateczny. Przez około dziewięć stuleci w ludziach kształtowała się świadomość życia zgodnego z zasadami wiary chrześcijańskiej. Wszystkie czyny i działania skierowane były ku Bogu. Bóg był jedyną wartością do której miał dążyć człowiek. Ośrodkiem kultury stał się Kościół, który próbował umacniać wiarę, jak i swoją pozycje w świecie.
W tym okresie wykształciły się średniowieczne wzorce osobowe jako ideały ludzkiego życia. Tymi osobami byli: asceta, rycerz i władca. Każdy z nich starał zapewnić sobie zbawienie i życie wieczne. Ich życie odróżniało się od innych, skierowane było w stronę męki za wiarę. Takie postępowanie miało dawać wszystkim przykład, by podjęto rozważania nad swoim życiem i starano się je ukierunkowywać w stronę Boga.
Na tej podstawie można zadać sobie pytanie. Czy wzorce osobowe doby średniowiecza miałyby szansę przyjąć się także w naszym współczesnym świecie? To pytanie na pewno zastanawia i stawia za sobą kolejne. Czy aby na pewno nie ma już ludzi z takimi cechami? Może jeszcze tacy istnieją, tylko o nich nie wiemy lub nie uświadamiamy sobie, że mogą istnieć?
Nie można stanowczo powiedzieć, że tacy ludzie już całkowicie przeminęli, bądź zapomniano już o nich. W zgiełku różnych spraw mało kto dostrzega, że cechy życiowych idealistów tamtej epoki pozostały. Umarł człowiek, lecz nie umarła o nich myśl. Wielu anonimowych poetów i pisarzy opisało dzieje tych znakomitych ludzi, którzy zabłysnęli w średniowiecznym świecie pozostawiając po sobie wieczną pamiątkę. Pamięć o nich nie zagasła. Istnieje ona nadal w naszym współczesnym świecie, poprzez zachowane do dziś nauki teologiczne i filozofię, a nawet literaturę i sztukę opisującą średniowieczny wizerunek świata. Możemy nadal podziwiać ich sławę i dokonania poprzez pozostawiony przez nich ślad. Do dziś dostrzegamy jak łatwo można odrzucić dobra materialne, które są nic nie warte i żyć nadzwyczajnie, pielęgnując w sobie ducha i budując charakter. Ludzie ci ciągle pragną wskazywać nam sens naszego życia, by ukierunkowywać je w stronę Boga. Są wyjątkowi, ponieważ poświęcili życie dla wiary, którą nosili w sobie, upajali się nią, pielęgnowali w sobie, zawierzyli się jej i oddali. Postawili sobie cel w życiu, do którego podążali.
Współczesne czasy znacznie różnią się od czasów średniowiecznych w Europie. Różnica polega na innym spojrzeniu ludzi na świat i ich własnym postępowaniu. Duży wpływ na rozwój światopoglądu człowieka wywierała etyka, za którą stała teologia i filozofia. Chrześcijańska myśl teocentryczna zaczęła wpływać na ludzi, kulturę i życie polityczne. Społeczeństwo zaczęło coraz bardziej skupiać uwagę na swoim życiu duchowym. Uważano, że życie na ziemi jest tylko etapem przejściowym do lepszego świata stworzonego dla nich przez Boga, czeka ich śmierć i sąd ostateczny. Przez około dziewięć stuleci w ludziach kształtowała się świadomość życia zgodnego z zasadami wiary chrześcijańskiej. Wszystkie czyny i działania skierowane były ku Bogu. Bóg był jedyną wartością do której miał dążyć człowiek. Ośrodkiem kultury stał się Kościół, który próbował umacniać wiarę, jak i swoją pozycje w świecie.
W tym okresie wykształciły się średniowieczne wzorce osobowe jako ideały ludzkiego życia. Tymi osobami byli: asceta, rycerz i władca. Każdy z nich starał zapewnić sobie zbawienie i życie wieczne. Ich życie odróżniało się od innych, skierowane było w stronę męki za wiarę. Takie postępowanie miało dawać wszystkim przykład, by podjęto rozważania nad swoim życiem i starano się je ukierunkowywać w stronę Boga.
Na tej podstawie można zadać sobie pytanie. Czy wzorce osobowe doby średniowiecza miałyby szansę przyjąć się także w naszym współczesnym świecie? To pytanie na pewno zastanawia i stawia za sobą kolejne. Czy aby na pewno nie ma już ludzi z takimi cechami? Może jeszcze tacy istnieją, tylko o nich nie wiemy lub nie uświadamiamy sobie, że mogą istnieć?
Nie można stanowczo powiedzieć, że tacy ludzie już całkowicie przeminęli, bądź zapomniano już o nich. W zgiełku różnych spraw mało kto dostrzega, że cechy życiowych idealistów tamtej epoki pozostały. Umarł człowiek, lecz nie umarła o nich myśl. Wielu anonimowych poetów i pisarzy opisało dzieje tych znakomitych ludzi, którzy zabłysnęli w średniowiecznym świecie pozostawiając po sobie wieczną pamiątkę. Pamięć o nich nie zagasła. Istnieje ona nadal w naszym współczesnym świecie, poprzez zachowane do dziś nauki teologiczne i filozofię, a nawet literaturę i sztukę opisującą średniowieczny wizerunek świata. Możemy nadal podziwiać ich sławę i dokonania poprzez pozostawiony przez nich ślad. Do dziś dostrzegamy jak łatwo można odrzucić dobra materialne, które są nic nie warte i żyć nadzwyczajnie, pielęgnując w sobie ducha i budując charakter. Ludzie ci ciągle pragną wskazywać nam sens naszego życia, by ukierunkowywać je w stronę Boga. Są wyjątkowi, ponieważ poświęcili życie dla wiary, którą nosili w sobie, upajali się nią, pielęgnowali w sobie, zawierzyli się jej i oddali. Postawili sobie cel w życiu, do którego podążali.
We współczesnym świecie, wbrew powszechnym opiniom o młodzieży, która nie ma żadnych wzorców, właśnie takowe istnieją. Szerokie grono młodych ludzi chce coś osiągnąć, dąży do czegoś lecz nie idzie bezwładnie do celu. Starają się kogoś naśladować, często godne tego osoby. Niektórzy poruszając egoistyczna dadą zachowują się tak jak ona.Choć dla nas wielu wydaje się to idiotyczne zachowanie zmierzające do dna.Wielu z nas, nastolatków, odnajduje autorytet w osobie JPII(Jan Paweł II). Był i jest on człowiekiem, który poruszył serca milionów swoim dobrym sercem. Jest to godna osobą do naśladowania zarówno jak i wzorzec dla nas.