Tematyka utworu Noborowskiego jest poważna i skupia się wokół człowieka, życia - jego nietrwałości i przemian oraz czasu - jego dyskrucyjnej niszczącej się siły. Noborowski szuka najlepszej formy by wyrazić swoje przemyślenia, ale nie rozpacza i godzi się do wyroków Boga. Tematyka wiersza jest zadumana nad ludzkim istnieniem, nad jego nietrwałością. Marność porównana została do krótkości istnienia, do dzwięku, punktu, cienia, do tych wartości a więc tych wartości które z natury są ulotne, nietrwałe, przemijające.
?Człowiek jest w tym wierszu narratorem bo on jest istotą montowaną trybie czasu - ktoś dał mu początek i on sam możność dawania życia. Jest ogniwem łączące przeszłość z przyszłością.
