Szekspir zawarl w tej sztuce kilka mysli i prawd zyciowych. Przede wszystkim na przykladzie glownego bohatera ukazuje on, jak zadza wladzy moze przemienic ososbowosc i wplynac na zmiane postepowanie czlowieka. Poczatkowo bohater jest osoba szlachetna i honorowa, jednak pod wplywem zludnej wizji wielkosci przeksztalca sie on w pozbawionego skrupulow i uczuc ludzkoch tyrana, ktory nie cofa sie juz przed zadna zbrodnia pomagajaca mu utrzymac wladze. Sila wladzy lezy nie w strachu, lecz w milosci i zaufaniu, jakie pokladaja poddani w osobie panujacego. Glownym jednak problemem jest tutaj wzajemny stosunek czlowieka i zla. Autor jest przede eszystkim przekonany, ze kazde zlo wyrzadzone innym ludziom powraca po pewnym czasie i godzi w tego, ktory je na swiat wprowadzil. Dalej Szekspir stwierdza, ze czlowiek, ktory w pore nie opamieta sie i nie powsciagnie swych krokow zmierzajacych ku nieprawosci, zostanie przez nieprawosc wciagniety i nie bedzie mogl zawrocic o wlasnych silach. W utworze widzimy tez sile wyrzutow sumienia, ktore doprowadzaja Lady Magbet do utraty zmyslow i samobojstwa. Szekspir w sposob mistrzowski nakreslil w tej tragedii sylwetki poszczegolnych bohaterow i przeprowadzil gleboka analize ich psychiki.
