Odpowiedź :
Każdy z nas ceni sobie posiadanie przyjaciół. Mogą oni nam pomóc w różnych okolicznościach życiowych: udzielają wsparcia i pomagają znaleźć wyjście z kłopotliwych sytuacji, można się im zwierzyć i oczekiwać z ich strony zrozumienia. Przyjaciel to ktoś, kto akceptuje nas takimi, jakimi jesteśmy i obdarza nas sympatią; to osoba, z którą najmilej spędzamy czas. Niezwykle zatem ważne jest, aby mieć kogoś takiego.
Na ogół zaprzyjaźniamy się z osobami, które często widujemy. Dla ludzi młodych są to koleżanki i koledzy ze szkoły lub dzieci z sąsiedztwa, dla starszych – sąsiedzi, koledzy z pracy. Częste kontakty to pierwszy krok do zaprzyjaźnienia się. Ludzie, którzy mają wiele kontaktów, mają też sposobność poznania wielu różnych osób i wybrania spośród nich przyjaciół. Jeśli więc chce się mieć przyjaciela, trzeba wyjść z domu i go poszukać. Na przyjaciół wybieramy sobie ludzi, których lubimy, a lubimy tych, którzy są w jakiś sposób do nas podobni. Są mniej więcej w tym samym wieku, tej samej narodowości, pochodzą z tego samego regionu kraju, mają podobny pogląd na życie, świat i ludzi. Chociaż mogą to jednak być osoby o zupełnie odmiennej osobowości. Podobieństwo zbliża ludzi, ułatwia im wzajemne zrozumienie i otwarcie w stosunku do drugiego. Cieszymy się, że spotkaliśmy kogoś, kto myśli podobnie i widzi świat w ten sam sposób; lubi te same rzeczy, a denerwują go podobne problemy, co i nas. Taką osobę obdarzamy sympatią. Jeśli zatem już wyszliśmy z domu, aby poszukać przyjaciół, to nawiązujmy kontakty, rozmowy z wieloma ludźmi i rozglądajmy się za osobami w jakiś sposób podobnymi do nas, z którymi się łatwo zrozumiemy. Budowaniu przyjaźni sprzyja wzajemne nagradzanie się. Chodzi tutaj o zaspokajanie potrzeb drugiej osoby – niesienie jej pomocy, pocieszanie, dawanie jej poczucia bycia akceptowanym. Zachowania dominujące, agresywne i egoistyczne, domaganie się skupienia uwagi tylko na swoich sprawach i zmuszanie drugiej osoby do robienia czegoś tylko dla siebie – nie sprzyjają budowaniu przyjaźni, bo koszty, które druga osoba musi ponieść, aby zadowolić „kandydata na przyjaciela”, są zbyt wysokie. Przyjaźń oznacza wzajemność świadczeń, a jeśli świadczenia są jednostronne, to może ktoś tylko podszywa się pod miano przyjaciela, aby naszą sympatię do niego wykorzystać? Jeśli zatem już spotkaliśmy osobę podobną do nas, to porównajmy nasze i jej wysiłki, aby wzajemne potrzeby zostały zaspokojone. Utrzymanie przyjaźni wymaga stałych kontaktów, choć znane są też przypadki osób, których przyjaźń przetrwała, mimo że nie widziały się wiele lat. Mając przyjaciela, trzeba znaleźć dla niego czas i wysłuchać go bez pośpiechu, starannie. Wyrazić swoje zdanie na temat jego problemów – szczerze, aczkolwiek taktownie, nie raniąc jego uczuć i ambicji.
Ludzie zaprzyjaźnieni wiele o sobie wiedzą, chociaż nie zamieszkują pod wspólnym dachem, jak małżonkowie czy członkowie rodziny. Często czynione są wzajemne zwierzenia odnośnie emocjonalnych i osobistych problemów. Oczekuje się, że przyjaciel dotrzyma tajemnicy i nie rozpowie, o czym się dowiedział. Zdradzenie powierzanych w sekrecie spraw nie tylko naraża przyjaźń, ale najczęściej ją niszczy. Raz stracone zaufanie często nie jest możliwe do odbudowania. Przyjaciele bardzo chętnie spędzają ze sobą czas. Dużo rozmawiają, dzielą się myślami i poglądami, ale też razem bawią się i odpoczywają oraz oddają wspólnym zainteresowaniom.
Przyjaźń jest jak naczynie z kruchego szkła – musi być zawsze czysta i trzeba się z nią obchodzić bardzo delikatnie. A wtedy, pomimo swojej kruchości, może ona przetrwać wiele, wiele lat.
Na ogół zaprzyjaźniamy się z osobami, które często widujemy. Dla ludzi młodych są to koleżanki i koledzy ze szkoły lub dzieci z sąsiedztwa, dla starszych – sąsiedzi, koledzy z pracy. Częste kontakty to pierwszy krok do zaprzyjaźnienia się. Ludzie, którzy mają wiele kontaktów, mają też sposobność poznania wielu różnych osób i wybrania spośród nich przyjaciół. Jeśli więc chce się mieć przyjaciela, trzeba wyjść z domu i go poszukać. Na przyjaciół wybieramy sobie ludzi, których lubimy, a lubimy tych, którzy są w jakiś sposób do nas podobni. Są mniej więcej w tym samym wieku, tej samej narodowości, pochodzą z tego samego regionu kraju, mają podobny pogląd na życie, świat i ludzi. Chociaż mogą to jednak być osoby o zupełnie odmiennej osobowości. Podobieństwo zbliża ludzi, ułatwia im wzajemne zrozumienie i otwarcie w stosunku do drugiego. Cieszymy się, że spotkaliśmy kogoś, kto myśli podobnie i widzi świat w ten sam sposób; lubi te same rzeczy, a denerwują go podobne problemy, co i nas. Taką osobę obdarzamy sympatią. Jeśli zatem już wyszliśmy z domu, aby poszukać przyjaciół, to nawiązujmy kontakty, rozmowy z wieloma ludźmi i rozglądajmy się za osobami w jakiś sposób podobnymi do nas, z którymi się łatwo zrozumiemy. Budowaniu przyjaźni sprzyja wzajemne nagradzanie się. Chodzi tutaj o zaspokajanie potrzeb drugiej osoby – niesienie jej pomocy, pocieszanie, dawanie jej poczucia bycia akceptowanym. Zachowania dominujące, agresywne i egoistyczne, domaganie się skupienia uwagi tylko na swoich sprawach i zmuszanie drugiej osoby do robienia czegoś tylko dla siebie – nie sprzyjają budowaniu przyjaźni, bo koszty, które druga osoba musi ponieść, aby zadowolić „kandydata na przyjaciela”, są zbyt wysokie. Przyjaźń oznacza wzajemność świadczeń, a jeśli świadczenia są jednostronne, to może ktoś tylko podszywa się pod miano przyjaciela, aby naszą sympatię do niego wykorzystać? Jeśli zatem już spotkaliśmy osobę podobną do nas, to porównajmy nasze i jej wysiłki, aby wzajemne potrzeby zostały zaspokojone. Utrzymanie przyjaźni wymaga stałych kontaktów, choć znane są też przypadki osób, których przyjaźń przetrwała, mimo że nie widziały się wiele lat. Mając przyjaciela, trzeba znaleźć dla niego czas i wysłuchać go bez pośpiechu, starannie. Wyrazić swoje zdanie na temat jego problemów – szczerze, aczkolwiek taktownie, nie raniąc jego uczuć i ambicji.
Ludzie zaprzyjaźnieni wiele o sobie wiedzą, chociaż nie zamieszkują pod wspólnym dachem, jak małżonkowie czy członkowie rodziny. Często czynione są wzajemne zwierzenia odnośnie emocjonalnych i osobistych problemów. Oczekuje się, że przyjaciel dotrzyma tajemnicy i nie rozpowie, o czym się dowiedział. Zdradzenie powierzanych w sekrecie spraw nie tylko naraża przyjaźń, ale najczęściej ją niszczy. Raz stracone zaufanie często nie jest możliwe do odbudowania. Przyjaciele bardzo chętnie spędzają ze sobą czas. Dużo rozmawiają, dzielą się myślami i poglądami, ale też razem bawią się i odpoczywają oraz oddają wspólnym zainteresowaniom.
Przyjaźń jest jak naczynie z kruchego szkła – musi być zawsze czysta i trzeba się z nią obchodzić bardzo delikatnie. A wtedy, pomimo swojej kruchości, może ona przetrwać wiele, wiele lat.