Autor charakteryzuje Urszulę, wymienia jej zalety, cechy osobowości: ochędożone, posłuszne, karne, niepieszczone..." Przyrównuje do kłosów zbóż, które nie mogły doczekać żniwa. Realistyczna warstwa utwory jest nasycona bogactwem szczegółów wiążących się z postawą Urszuli. Refleksja dotyczy bólu poety, utraty nadziei. Rozpamiętywanie i skarga w sposób ekspresywny obrazują tragedię Kochanowskiego: z tobą grzebię i nadzieję..."W następnych trenach poeta w dalszym ciągu pisze o utracie nadziei, jakie wiązał z Urszulą. Umieszcza skargę i rozpamiętywanie ogromnej straty.