1) zapis cząsteczkowy
2) jonowy
3) skrócony jonowy
a) siarczan (IV) potasu
1) K₂SO₃ + 2 H₂O -> 2 KOH + H₂SO₃
2) 2 K⁺ + SO₃⁻² + 2 H₂O -> 2 K⁺ + 2 OH⁻ + SO₂ + H₂O
3) SO₃⁻² + 2 H₂O -> 2 OH⁻ + SO₂ + H₂O
Po prawej stronie został anion wodorotlenowy OH⁻, więc odczyn jest zasadowy.
b) siarczan (VI) żelaza (II)
1) FeSO₄ + 2 H₂O -> Fe(OH)₂ + H₂SO4
2) Fe⁺² + SO₄⁻² + 2 H₂O -> Fe(OH)₂ (strzałka w dół!) + 2 H⁺ + SO₄⁻²
3) Fe⁺² + 2 H₂O -> Fe(OH)₂+ 2 H⁺
Po prawej został kation wodoru H⁺, więc odczyn jest kwasowy.
c) siarczek amonu
1) (NH₄)₂S + 2 H₂O -> 2 NH₄OH + H₂S
2) 2 NH₄⁺ + S⁻² + 2 H₂O -> NH₄OH + H₂S
Nie ma tutaj zapisu skróconego jonowego. Nie występują tutaj też żadne jony H+ ani OH⁻, tak więc odczyn jest obojętny.
Do określania roztworu soli wcale nie trzeba robić hydrolizy (hydroliza to tylko dowód), wystarczy tylko się przyjrzeć wzorowi sumarycznemu soli. Sól pochodząca od:
- mocnej zasady i słabego kwasu (np. Na₂S, K₂CO₃) = odczyn zasadowy
- słabej zasady i mocnego kwasu (np. Fe(NO₃)₂, CuNO₃) = odczyn kwasowy
- słabej zasady i słabego kwasu (np. (NH₄)₂S, PbCO₃) = odczyn obojętny
- mocnej zasady i mocnego kwasu (np. LiNO₃, MgSO₄)
