Analiza i interpretacja wiersza "Cebula" Wisławy Szymborskiej
Poetka w swym liryku podejmuj z czytelnikiem przewrotną grę. Przedmiotem jej intelektualnej refleksji jest cebula. To wokół
niej skupia się refleksja nad człowiekiem i doskonałością. Cebula, wszędzie taka sama, niezmienna, w każdej warstwie do siebie podobna zostaje skontrastowana ze złożonością człowieka. Poetka konkluduje, że na szczęście ludziom odmówiony jest idiotyzm doskonałości cebuli. Człowiek czuje, budują go emocje, "trzewia", uosabia w sobie życie. Jest niedoskonały, ale w tym też poetka upatruje jego godności. To wielka pochwałą człowieczeństwa, przy jednoczesnym zachowaniu dystansu. Podmiot liryczny ma pełną świadomość przygodności i marności bytu ludzkiego.
