Kiedy Zenek wrócił do domu, wujek troskliwie się nim opiekował. Chłopiec nie kontaktował się już ze swoim ojcem, ale kochał swego wujka, ponieważ był on dużo lepszym człowiekiem niż jego ojciec. Zenek i Ula codziennie pisali do siebie listy. Tęsknili za sobą, ale wiedzieli że nie było innego wyjścia, jak wyjazd Zenka do swojego wujka. Koledzy Uli również tęsknili za kolegą. Uważali go przecież za przykład do naśladowania. Ojciec Uli zaprzyjaźnił się ze swoją córką. Byli dla siebie życzliwi i od tego czasu Ula wiedziała że może polegać na swym ojcu. Dalej kolegowała się z Julkiem, Marianem i Pestką. Tworzyli nierozłączną paczkę przyjaciół, czekających na następne przygody.
