Jeszcze w starożytności, podczas bitew, stosowano różnego rodzaju znaki i symbole w celu odróżnienia swoich sił. Wśród plemion słowiańskich były to kawałki przyczepionej do drewna czerwonej tkaniny, pierwsze sztandary i chorągwie. Aby uniknąć pomyłki malowano na nich osobiste znaki książęce, które najczęściej odnosiły się do symboliki pogańskiej.
Wojska białoruskie i władza książęca okresu połockiego posługiwały się czerwonymi chorągwiami. Nie wiemy jakie znaki-herby były umieszczane na nich. Mogły to być podobizny chrześcijańskich świętych albo połocki wariant "Tryzuba".
W pierwszej połowie XII wieku w zachodniej części Księstwa Połockiego zaczęło formować się Wielkie Księstwo Litewskie, które traktuję się jako kontynuację państwowości i tradycji narodu białoruskiego. Przyjmując polityczno - ekonomiczne i kulturalne dziedzictwo połockie, władcy nowego księstwa także posługiwali się czerwonymi sztandarami.
Poczynając od Giedymina herbem dynastii był, trochę zmieniony, "Tryzub" połockich Rogwołodowiczów, który później otrzymał nazwę "Kolumny".
Od drugiej połowy XIII wieku herbem Wielkiego Księstwa Litewskiego, stał się wizerunek rycerza na koniu - "Pogoń" uważa się, że pierwotnie był to symbol Połocka i Nowogródka. Od początku XV wieku na szczycie "Pogoni" spotyka się krzyż z krótszą, górna belką poprzeczną. Był on typowym symbolem chrześcijańskim na Białorusi w XI-XIV wieku. Pierwsze wzmianki o sztandarach z wizerunkiem "Pogoni" pochodzą z czasów bitwy pod Grunwaldem w 1410 roku.
Z upływem czasu w Europie rozpowszechnił się zwyczaj zastępowania herbu kolorowym pasem tkaniny. Zgodnie z prawami heraldyki, górną część sztandaru powinien zajmować kolor herbowy, niżej umieszczany miał być kolor sztandaru. Nie później jak na początku XVI wieku powstał nasz biało-czerwono-biały sztandar, gdzie górna warstwa to kolor "Pogoni", środkowa - prawieczny kolor samego sztandaru, a na dole - kolor tarczy rycerskiej z Pogoni (zaznaczyć trzeba, że oprócz bieli były to także inne kolory - czerwony i niebieski). Najstarszym zachowanym wizerunkiem białoruskiego sztandaru jest obraz przedstawiający zwycięską bitwę z moskalami pod Orszą z 1514 roku.
Pod koniec XVIII wieku, w czasach rosyjskiej okupacji, "Pogoń" występowała w herbach niektórych białoruskich miast i obwodów administracyjnych. Czasami kolory sztandaru były wykorzystywane jako znak formacji wojskowych rekrutowanych z terytoriów Białorusi. Podczas powstań antymoskiewskich "Pogoń" była symbolem powstańców.
W 1918 roku razem z odrodzeniem naszej państwowości, herb "Pogoń" i biało-czerwono-biała flaga zostały uznane za symbole państwowe Białoruskiej Republiki Ludowej. Po wprowadzeniu na Białorusi reżimu bolszewickiego, uznawanie i posługiwanie się naszymi historycznymi symbolami było surowo karane, nawet długoletnimi wyrokami łagrów.
