Odpowiedź :
„Antygona” to dramat antyczny. Uważam, iż to prawda i udowodnię to kilkoma poniższymi `argumentami.
Po pierwsze pierwsze w dramacie antycznym jak i w „Antygonie” obowiązuje zasada trzech jedności :miejsca, czasu i akcji. Jedność miejsca :wszystko dzieje się przed pałacem królewskim. Jedność czasu: wszystko trwa kilka godzin. .Jedność akcji :Sofokles pokazuje jednego bohatera, czyli Antygonę ,jeden wątek i jeden problem.
Po drugie to co łączy „Antygonę” z dramatem antycznym jest konflikt tragiczny .W książce prawo Kreona sprzeczne jest z prawem boskim. Nie ważne jakie wybierze ,zawsze będzie tragicznie dla niej. Wybrała złamanie prawa Kreona i została skazana na śmierć.
Nie można zapomnieć o tym, że w dramacie antycznym może występować maksymalnie trzech aktorów, tak jak jest w każdej scenie „Antygony”
Kolejnym argumentem niech będzie to, że Antygona jak i dramat antyczny opierają się na micie. Micie rodu Labdakidów ,który wywodzi się Labdaka od króla Teb.
Dodam jeszcze, że w dramacie antycznym występuje chór, który komentuje zdarzenia. W „Antygonie” chór również występuje, choć nie zawsze opowiada się za stanowiskiem w konflikcie.
Na zakończenie dodam jeszcze, że dramat antyczny miał ściśle określoną budowę. Otwierał go prolog ,zawierający ekspozycje i wstęp do akcji. Po nim następował parados czyli pięśń wejściowa chóru, który pozostawał już do końca akcji. Dalej były epejsodia ,które przeplatywały się z pieśniami chóru czasem komentując przebieg akcji, zwanymi stasima . Dramat kończył eksados czyli pieśń chóru opuszczającego scenę. Taka budowa jest również w „Antygonie”
Myślę, że jak wynika z wyżej wymienionych argumentów „Antygona „ jest dramatem antycznym.
Po pierwsze pierwsze w dramacie antycznym jak i w „Antygonie” obowiązuje zasada trzech jedności :miejsca, czasu i akcji. Jedność miejsca :wszystko dzieje się przed pałacem królewskim. Jedność czasu: wszystko trwa kilka godzin. .Jedność akcji :Sofokles pokazuje jednego bohatera, czyli Antygonę ,jeden wątek i jeden problem.
Po drugie to co łączy „Antygonę” z dramatem antycznym jest konflikt tragiczny .W książce prawo Kreona sprzeczne jest z prawem boskim. Nie ważne jakie wybierze ,zawsze będzie tragicznie dla niej. Wybrała złamanie prawa Kreona i została skazana na śmierć.
Nie można zapomnieć o tym, że w dramacie antycznym może występować maksymalnie trzech aktorów, tak jak jest w każdej scenie „Antygony”
Kolejnym argumentem niech będzie to, że Antygona jak i dramat antyczny opierają się na micie. Micie rodu Labdakidów ,który wywodzi się Labdaka od króla Teb.
Dodam jeszcze, że w dramacie antycznym występuje chór, który komentuje zdarzenia. W „Antygonie” chór również występuje, choć nie zawsze opowiada się za stanowiskiem w konflikcie.
Na zakończenie dodam jeszcze, że dramat antyczny miał ściśle określoną budowę. Otwierał go prolog ,zawierający ekspozycje i wstęp do akcji. Po nim następował parados czyli pięśń wejściowa chóru, który pozostawał już do końca akcji. Dalej były epejsodia ,które przeplatywały się z pieśniami chóru czasem komentując przebieg akcji, zwanymi stasima . Dramat kończył eksados czyli pieśń chóru opuszczającego scenę. Taka budowa jest również w „Antygonie”
Myślę, że jak wynika z wyżej wymienionych argumentów „Antygona „ jest dramatem antycznym.
2.CECHY I GENEZA DRAMATU ATYCZNEGO NA PRZYKŁADZIE ANTYGONY
Dramat grecki wyrósł z religijnych obrzędów obchodzonych ku czci Dionizosa. W ciągu roku odbywały się 4 razy święta. 3 razy na małe Dionizje (wiejskie) i 1 na wielki Dionizje (miejskie) one dały właśnie początek tragedii. Tragedia powstała z obrzędowej pieśni śpiewane ku czci Dionizosa. Był to dialog prowadzony z chórem . Nazwa tragedii pochodzi od śpiewaków którzy śpiewali pieśni dla Dionizosa od ich strojów ponieważ ubrani byli w kozie skóry (pieśń kozłów-tragos-kozioł, aide-pieśń). Jednym z najwybitniejszych twórców tragedii byli Sofokles, Ajsylos, Eurypides.Najczęściej wykorzystywane mity do tragedii dotyczyły Dionizosa potem mitów trojańskich oraz historii rodów Labdakidów (Edyp. Antygona)
CECHY
Na początku pojawiał się aktor wygłaszający prolog informujący o wydarzeniach z przed akcji, potem było wejście chóru, który śpiewał pieśń PARADOS na końcu też występował chór EXODOS . Poszczególne epizody sztuki też były przedzielone wprowadzeniem chóru.
Zasada trzech jedności (miejsca, czasu, akcji) to znaczy: wydarzenia były w tym samym miejscu, w krótkim czasie(1doba) i był tylko jeden wątek. Bohater tragedii nie mógł być ani człowiekiem złym ani człowiekiem dobrym. Najczęściej rzucone było na niego fatum. Postępował on szlachetnie, lecz gdy uświadomił sobie prawdę o swym losie to było już zbyt późno. Zawsze też było starcie się dwóch równorzędnych racji , oraz motyw uwolnienia się bohatera od klątwy losu lecz działa tak że ja przyśpiesza (IRONIA TRAGICZNA)
13. TRAGIZM W ANTYGONIE
Konflikt miedzy dwoma równorzędnymi racjami (prawem boskim i ziemskim)
ANTYGONA kieruje się prawami boskimi i ziemskimi. Decyduje się jednak wbrew Kreonowi pochować zwłoki brata. Kreon uważa Polinejkesa za zdrajcę i nie zezwala na pogrzeb. Ona jednak przeciwstawia się i przez to ginie.
KREON stoi na straży dobra państwa i jest przekonany o słuszności swej decyzji. Zapomina o prawie bożym. Chcąc skazać winnego, przyczynia się do śmierci swych bliskich zostaje sam.
Dramat grecki wyrósł z religijnych obrzędów obchodzonych ku czci Dionizosa. W ciągu roku odbywały się 4 razy święta. 3 razy na małe Dionizje (wiejskie) i 1 na wielki Dionizje (miejskie) one dały właśnie początek tragedii. Tragedia powstała z obrzędowej pieśni śpiewane ku czci Dionizosa. Był to dialog prowadzony z chórem . Nazwa tragedii pochodzi od śpiewaków którzy śpiewali pieśni dla Dionizosa od ich strojów ponieważ ubrani byli w kozie skóry (pieśń kozłów-tragos-kozioł, aide-pieśń). Jednym z najwybitniejszych twórców tragedii byli Sofokles, Ajsylos, Eurypides.Najczęściej wykorzystywane mity do tragedii dotyczyły Dionizosa potem mitów trojańskich oraz historii rodów Labdakidów (Edyp. Antygona)
CECHY
Na początku pojawiał się aktor wygłaszający prolog informujący o wydarzeniach z przed akcji, potem było wejście chóru, który śpiewał pieśń PARADOS na końcu też występował chór EXODOS . Poszczególne epizody sztuki też były przedzielone wprowadzeniem chóru.
Zasada trzech jedności (miejsca, czasu, akcji) to znaczy: wydarzenia były w tym samym miejscu, w krótkim czasie(1doba) i był tylko jeden wątek. Bohater tragedii nie mógł być ani człowiekiem złym ani człowiekiem dobrym. Najczęściej rzucone było na niego fatum. Postępował on szlachetnie, lecz gdy uświadomił sobie prawdę o swym losie to było już zbyt późno. Zawsze też było starcie się dwóch równorzędnych racji , oraz motyw uwolnienia się bohatera od klątwy losu lecz działa tak że ja przyśpiesza (IRONIA TRAGICZNA)
13. TRAGIZM W ANTYGONIE
Konflikt miedzy dwoma równorzędnymi racjami (prawem boskim i ziemskim)
ANTYGONA kieruje się prawami boskimi i ziemskimi. Decyduje się jednak wbrew Kreonowi pochować zwłoki brata. Kreon uważa Polinejkesa za zdrajcę i nie zezwala na pogrzeb. Ona jednak przeciwstawia się i przez to ginie.
KREON stoi na straży dobra państwa i jest przekonany o słuszności swej decyzji. Zapomina o prawie bożym. Chcąc skazać winnego, przyczynia się do śmierci swych bliskich zostaje sam.
