21.10. 2009r.
Drogi Pawle!
Ostatnio czytałem kilka książek Kornela Makuszyńskiego. Bohaterowie jego książek są dziećmi bardzo wrażliwymi, spontanicznymi i radosnymi. Taki typ człowieka bardzo sobie cenię, gdyż człowiek wrażliwy nie jest obojętny na krzywdę innych, jest chętny do pomocy drugiej osobie. Wrażliwość nie oznacza tylko ciągłe użalanie się nad losem swoim bądz innych. To nie wylewanie łez nad filmem, gdzie bohater pod koniec umiera. Bycie wrażliwą osobą to nie stanie z założonymi rękami, gdy komuś dzieje się krzywda. Przykładem osób wrażliwych, ale pomocnych mamy chociażby w akcjach humanitarnych, caritas, licznych fundacjach. Tam nikt nie płacze nad losem biednych, niepełnosprawnych dzieci, lecz każdy daje z siebie wszystko aby poprawić los tych dzieci. Osoby wrażliwe zakładają ośrodki pomocy, domy dziecka, hospicja. Robią to z dobroci swojego serca, nie czekają na jakiekolwiek wynagrodzenia.
Moim zdaniem osobom wrażliwym żyje się łatwiej, gdyż jeśli nie jest ona obojętna na krzywdę ludzką. Jeśli ona da coś z siebie, w chwili kiedy będzie potrzebować pomocy to na pewno nie zostanie odesłana z kwitkiem. Cenie takie osoby i mam nadzieje że po przeczytaniu tego nie będziesz się wstydził swojej wrażliwości. Serdeczne pozdrowienia.
X
