Odpowiedź :
Objawy kryzysu w kościele katolickim:
- sprzedawanie odpustów
- rozluźnienie dyscypliny i obyczajów wśród duchowieństwa
- utracenie znaczenia papiestwa
- sprzedawanie stanowisk kościelnych
1517 r. Marcin Luter przybił do kościoła św. Pawła 95 tez
- sprzedawanie odpustów
- rozluźnienie dyscypliny i obyczajów wśród duchowieństwa
- utracenie znaczenia papiestwa
- sprzedawanie stanowisk kościelnych
1517 r. Marcin Luter przybił do kościoła św. Pawła 95 tez
Kościół katolicki był przeciwny reformacji, ponieważ przez nią tracił wiernych, którzy przechodzili albo na luteranizm albo na kalwinizm. W miarę rozwoju protestantyzmu w Kościele katolickim narastało przekonanie o konieczności reform. Miały one umocnić kościól katolicki oraz zapobiec przechodzeniu kolejnych rzesz wiernych na wyznania protestanckie.
Przeprowadzeniem reform zajął się sobór, który odbył się w Trydencie, który trwał 1545-1563.
Sobór potępił Lutra i jego nauki. Potwierdzono, że głową kościoła jest papież. Postanowienia soboru przyczyniły się do wzmocnienia dyscypliny kościelnej. Tworzono seminaria duchowne, aby podnieść poziom wykształcenia duchowieństwa.
. Utworzono indeks kaiąg zakazanych, cyli wykaz książek sprzecznych z nauką kościoła katolickiego, których katolik nie powinien czytać.
Powołano świętą inkwizycję, czyli instytucję, która zajmowała sie sądzeniem osób podejrzanych o herezję, czyli poglądy sprzeczne z oficjalną nauką kościoła. Do wyroku inkwizycji nie było odwołania. Dużą rolę odgrywał zakon jezuitów założony przez św. Ignacego Loyolę. Zakonnicy, oprócz zwykłych ślubów przyrzekali całkowite posłuszeństwo kościołowi. Nie zamykali się w klasztorach, swoją działalność prowadzili wśród społeczeństwa/ Szczególną aktywność wykazywali w dziedzinie oświaty.
Działania Kościoła katolickiego w 16 i 17 wieku protestanci i niektórzy historycy nazywali kontrreformacją. W ten sposób chcieli podkreślić, że były one skierowane przeciwko wyznaniom protestanckim, powstałym na skutek reformacji. katolicy nazywali ją reformacja katolicką, zwracając uwagę na dzieło naprawy Kościoła katolickiego.
Przeprowadzeniem reform zajął się sobór, który odbył się w Trydencie, który trwał 1545-1563.
Sobór potępił Lutra i jego nauki. Potwierdzono, że głową kościoła jest papież. Postanowienia soboru przyczyniły się do wzmocnienia dyscypliny kościelnej. Tworzono seminaria duchowne, aby podnieść poziom wykształcenia duchowieństwa.
. Utworzono indeks kaiąg zakazanych, cyli wykaz książek sprzecznych z nauką kościoła katolickiego, których katolik nie powinien czytać.
Powołano świętą inkwizycję, czyli instytucję, która zajmowała sie sądzeniem osób podejrzanych o herezję, czyli poglądy sprzeczne z oficjalną nauką kościoła. Do wyroku inkwizycji nie było odwołania. Dużą rolę odgrywał zakon jezuitów założony przez św. Ignacego Loyolę. Zakonnicy, oprócz zwykłych ślubów przyrzekali całkowite posłuszeństwo kościołowi. Nie zamykali się w klasztorach, swoją działalność prowadzili wśród społeczeństwa/ Szczególną aktywność wykazywali w dziedzinie oświaty.
Działania Kościoła katolickiego w 16 i 17 wieku protestanci i niektórzy historycy nazywali kontrreformacją. W ten sposób chcieli podkreślić, że były one skierowane przeciwko wyznaniom protestanckim, powstałym na skutek reformacji. katolicy nazywali ją reformacja katolicką, zwracając uwagę na dzieło naprawy Kościoła katolickiego.