Obraz tańca śmierci i jej samej odnajdujemy w dialogu "Rozmowa Mistrza Polikarpa ze Śmiercią". Utwór ten wpisuje się w tradycję rozważań o naturze i pochodzeniu śmierci. Przedstawia nam opis śmierci. Jej zakres władzy jest nieograniczony. W utworze znajduje się także opis geograficzny zakresy władzy. Śmierć jest okrutna, nieunikniona i niezwyciężona. Tylko raz została pokonana "Alem losy naruszyła,
Gdym Krystusa umorzyła,
Bo w niem była Boska siła,
Ten jeden mą kosę zwyciężył (...)".
Śmierć ma moc nad wszystkimi ludźmi ale większą nad złymi:
"Ale więcej nade złemi;
Kto najwięcej czyni złości
Temu złamię kości (...)".
