Odpowiedź :
OPIS KULI
Na obrazie M.C. Eschera przedstawiona jest dłoń trzymająca dosyć sporych rozmiarów kulę.
Kula jest wykonana ze szkła, w którym odbija się trzymający ją człowiek, pokój oraz znajdujące się w nim przedmioty. Człowiek przeglądający się w kuli jest mężczyzną w starszym wieku. Jego włosy są starannie zaczesane, podobnie jak wąsy i pokrywająca dolną część twarzy broda. Oczy są duże i ciemne, a nad nimi malują się czarne, krzaczaste i bardzo wyraziste brwi. Mężczyzna ubrany jest w elegancki garnitur, który ozdabia równie gustowny krawat. Nad siedzącym człowiekiem znajduje się półka, na której poukładanych jest mnóstwo różnych książek. Jeszcze wyżej znajdują się dwa prostokątne obrazy, zresztą pod półką także znajdują się trzy obrazki. Po lewej stronie, obok mężczyzny znajduje się pasiasty fotel. W głębi kuli widać starą, drewnianą komodę, na której stoi staroświecka lampka. Tuż za komodą znajdują się drzwi, a odrobinę dalej okno, po którego obu stronach bezwładnie zwisają jasnej barwy zasłony. Gdzieniegdzie, pośrodku pokoiku są jakby porozrzucane przeróżne fotele, foteliki, drewniane stołki, stołeczki i stoliki. Przy oknie, po prawej stronie, znajduje się prawie niezauważalny kaloryfer, a na ścianie przy nim dwa duże obrazy. Z sufitu zwisa bardzo prostej budowy lampa, która została przekrzywiona przez kształt kuli.
Bardzo podoba mi się ten obraz i myślę, że oddaje on uczucie spokoju, porządku i ładu, chociaż w centrum pokoju meble stoją w niezupełnym składzie.
Na obrazie M.C. Eschera przedstawiona jest dłoń trzymająca dosyć sporych rozmiarów kulę.
Kula jest wykonana ze szkła, w którym odbija się trzymający ją człowiek, pokój oraz znajdujące się w nim przedmioty. Człowiek przeglądający się w kuli jest mężczyzną w starszym wieku. Jego włosy są starannie zaczesane, podobnie jak wąsy i pokrywająca dolną część twarzy broda. Oczy są duże i ciemne, a nad nimi malują się czarne, krzaczaste i bardzo wyraziste brwi. Mężczyzna ubrany jest w elegancki garnitur, który ozdabia równie gustowny krawat. Nad siedzącym człowiekiem znajduje się półka, na której poukładanych jest mnóstwo różnych książek. Jeszcze wyżej znajdują się dwa prostokątne obrazy, zresztą pod półką także znajdują się trzy obrazki. Po lewej stronie, obok mężczyzny znajduje się pasiasty fotel. W głębi kuli widać starą, drewnianą komodę, na której stoi staroświecka lampka. Tuż za komodą znajdują się drzwi, a odrobinę dalej okno, po którego obu stronach bezwładnie zwisają jasnej barwy zasłony. Gdzieniegdzie, pośrodku pokoiku są jakby porozrzucane przeróżne fotele, foteliki, drewniane stołki, stołeczki i stoliki. Przy oknie, po prawej stronie, znajduje się prawie niezauważalny kaloryfer, a na ścianie przy nim dwa duże obrazy. Z sufitu zwisa bardzo prostej budowy lampa, która została przekrzywiona przez kształt kuli.
Bardzo podoba mi się ten obraz i myślę, że oddaje on uczucie spokoju, porządku i ładu, chociaż w centrum pokoju meble stoją w niezupełnym składzie.
Dzieło sztuki Leonardo da Vinci-tytuł: „Mona Lisa”
powstał ok. 1503-1506 r.
malowany techniką: olejową na desce
o wymiarach: 97 cm x 53 cm
miejsce przechowywania: Paryż – Luwr
Na pierwszym planie widać postać kobiety w swobodnej pozie do połowy postaci, w sile wieku, ledwie widoczny, błąkający się uśmiech na twarzy, niezbyt urodziwa . Włosy nie ułożone, skromna suknia, ręce złożone, ciało w półobrocie, oczy patrzą prawie wprost na widza, spokojne powłóczyste spojrzenie migdałowych oczu, delikatne brwi, subtelne niewielkie usta, zaokrąglone kształty ciała.
W drugim planie nieco baśniowy, górski, skalisty krajobraz. Brunatno-zielone skały, kręte ścieżki spowite mgłą.
Między postacią kobiety a groźnym krajobrazem nie ma kontrastu. Rozproszony
światłocień. Subtelna gra światła i cienia .
Technika sfumato *( wynalazek Leonarda ) doprowadzona do perfekcji . wł. fumo – dym
Rozproszone światło ślizga się po twarzy Giocondy , zatapia w cieniu partie krajobrazu w tle, stapia barwy i odległości , niweluje ostre kontury , modeluje kształty.Treść obrazu stanowi postać kobiety, Mony Lisy La Gioconda, florenckiej patrycjuszki, która na obrazie fascynuje wieloznacznie interpretowanym tajemniczym uśmiechem. W tle ukazany jest obraz górski, najprawdopodobniej uchodzący jako wynik studiów górskich Leonarda.
Leonardo unikał symboli , bo unikał tajemnic, a raczej dążył do ich rozwiązania. Uśmiech Giocondy to wdzięk i życie w połączeniu z młodością. Obraz jest symbolem kobiecości.
Tytuł obrazu wziął się od imienia portretowanej kobiety.
powstał ok. 1503-1506 r.
malowany techniką: olejową na desce
o wymiarach: 97 cm x 53 cm
miejsce przechowywania: Paryż – Luwr
Na pierwszym planie widać postać kobiety w swobodnej pozie do połowy postaci, w sile wieku, ledwie widoczny, błąkający się uśmiech na twarzy, niezbyt urodziwa . Włosy nie ułożone, skromna suknia, ręce złożone, ciało w półobrocie, oczy patrzą prawie wprost na widza, spokojne powłóczyste spojrzenie migdałowych oczu, delikatne brwi, subtelne niewielkie usta, zaokrąglone kształty ciała.
W drugim planie nieco baśniowy, górski, skalisty krajobraz. Brunatno-zielone skały, kręte ścieżki spowite mgłą.
Między postacią kobiety a groźnym krajobrazem nie ma kontrastu. Rozproszony
światłocień. Subtelna gra światła i cienia .
Technika sfumato *( wynalazek Leonarda ) doprowadzona do perfekcji . wł. fumo – dym
Rozproszone światło ślizga się po twarzy Giocondy , zatapia w cieniu partie krajobrazu w tle, stapia barwy i odległości , niweluje ostre kontury , modeluje kształty.Treść obrazu stanowi postać kobiety, Mony Lisy La Gioconda, florenckiej patrycjuszki, która na obrazie fascynuje wieloznacznie interpretowanym tajemniczym uśmiechem. W tle ukazany jest obraz górski, najprawdopodobniej uchodzący jako wynik studiów górskich Leonarda.
Leonardo unikał symboli , bo unikał tajemnic, a raczej dążył do ich rozwiązania. Uśmiech Giocondy to wdzięk i życie w połączeniu z młodością. Obraz jest symbolem kobiecości.
Tytuł obrazu wziął się od imienia portretowanej kobiety.
Dama z gronostajem (zwana powszechnie Damą z łasiczką) - obraz stworzony w latach ok. 1483-90 przez włoskiego artystę renesansowego Leonarda da Vinci w Mediolanie. Portret został wykonany w technice olejnej, z użyciem tempery, na desce orzechowej o wymiarach 54,7 na 40,3 cm. Przedstawia Cecylię Gallerani, kochankę księcia Ludovico Sforzy.
Znajduje się w zbiorach krakowskiego Muzeum Czartoryskich. Jest jednym z najcenniejszych obrazów w muzealiach polskich i jedynym dziełem Leonarda da Vinci w Polsce.
Może to Ci coś pomoże ;]
Znajduje się w zbiorach krakowskiego Muzeum Czartoryskich. Jest jednym z najcenniejszych obrazów w muzealiach polskich i jedynym dziełem Leonarda da Vinci w Polsce.
Może to Ci coś pomoże ;]