-Któregoś dnia zmieniono mi szkołę, nie mogłam się z tym pogodzić. Mama zawsze powtarzała mi że mam byś grzeczna i żebym umiała się zachować lecz to nie przychodziło mi łatwo.
W pierwszym dniu szkoły nawet się nie stresowałam, a co tam nowa szkoła, ta czy ta, to nie ma znaczenia...Po prostu wbiegłam do klasy czując się pewna siebie, nawet nie powiedziałam dzień dobry.
-a gdzie dzień dobry moje dziecko
-ja na to- Dzień dobry!! , usiadłam w ostatniej ławce pod oknem tak żeby mnie pani nie widziała, no bo po co, lekcja mimo trudu minęła bardzo szybko, postanowiłam że nie idę na inne lekcje bo mi się nie chce
-cześć córko, co tak wcześnie??
-jakoś tak wcześnie skończyliśmy lekcje
-aha, pamiętaj o dobrym zachowaniu
-dobra mamo!!
-wiesz że jeżeli nadal się będziesz tak zachowywać to wylecisz z tej szkoły.
-rozumiem
-kolejny dzień w szkole też był taki samy jak i kolejne dni w szkole nagle w piątek na lekcji wychowawczej pani powiadomiła mi że mam same jedynki i jak się nie wezmę do roboty to nie zdam, nagle coś sobie uświadomiłam że jeżeli nie zdam to tak naprawdę nie pojadę na ten wymarzony obóz, ok biorę się więc do roboty, od poniedziałku jestem lepsza i zacznę jakoś się zachowywać w szkole, wracając do domu mama wracała ze sklepu więc do domu wróciliśmy razem
-zrobiłam wcześniej obiad, zjesz trochę
-pierwszy raz powiedziałam tak poproszę, gdy mi podała powiedziałam dziękuję tak samo jak odchodziłam, dobrze mi z tym, w poniedziałek w szkole zaczęłam poprawiać stopnie, pani wyraźnie widzi że się staram i nawet mnie pochwaliła, cieszę się że zmieniłam swoje zachowanie i myślę że już tak zostanie, nie chcę się zmieniać
