Odpowiedź :
Miłość jest jak nasionko leśne, z wiatrem szybko leci, ale gdy drzewem w sercu wyrośnie, to tylko chyba razem z sercem wyrwać je można” – to krótkie i proste stwierdzenie Henryka Sienkiewicz najlepiej definiuje to piękne uczucie. Każdy z nas chce się kiedyś zakochać, ponieważ miłość dodaje skrzydeł. Kiedy zostaje trafiony strzałą Amora, wszystko jest dla niego łatwiejsze, prostsze, sprawia wrażenie jakby unosił się nad ziemią. Jednak nie zawsze to uczucie jest proste. Na drodze do szczęścia kochankowie często spotykają różne przeszkody trudne do przebycia. Takich „zakochanych z powikłaniami” mamy wielu w literaturze światowej. Najsłynniejsi to oczywiście Romeo i Julia, ale oprócz nich widzimy jeszcze Odyseusza i Penelopę, Tristana i Izoldę, Don Kichota i Dulcyneę oraz wiele innych. W polskich powieściach najsłynniejszymi kochankami są pary Sienkiewiczowskie: Helena Kurcewiczówna i Jan Skrzetuski, Aleksandra Billewiczówna i Andrzej Kmicic, Barbara Jeziorkowska i Michał Wołodyjowski oraz Zbyszko z Bogdańca i Danusia Jurandówna. Jednak parą, której miłość przezwyciężyła największe przeciwności Jest Ligia Kallina i Marek Winicjusz z „Quo vadis”. Moim zdaniem ich uczucie to niedościgniony ideał, do którego każdy z nas dąży
i o którym marzy. Moje stanowisko postaram się poprzeć kilkoma, niżej przedstawionymi argumentami.
Pierwszym argumentem, który potwierdza moja tezę, są postawy głównych bohaterów. Początkowo Ligia i Marek Winicjusz mają inne podejście do miłości: dla niej jest to obraza Boga, natomiast dla niego jest to pożądanie, interesuje go tylko wygląd zewnętrzny Ligii. Jednak oboje, choć inaczej pojmują to uczucie, są w sobie bardzo zakochani i zrobiliby wszystko dla drugiej osoby. Szczególnie chciałabym zwrócić uwagę na zachowanie Ligii. Dziewczyna, kiedy uświadamia sobie, że kocha Marka, chce opuścić swoje dotychczasowe miejsce zamieszkania, ponieważ uważa, że swoim uczuciem obraża Boga. Pomocy szuka
u Kryspusa, ale ten gani ją za to, że pokochała poganina. Jednak święty Piotr poucza bohaterkę, aby unikała Winicjusza, dopóki ten nie przejrzy na oczy i nie przyjmie wiary Chrystusa. Ligia jest tutaj ideałem dziewczyny: pomimo ogromnej miłości, jaką darzy Marka, nie chce
z nim zamieszkać, nie pozwala mu na dłuższe spotkania. Dziewczyna żyje według boskich prawd i stara się wdrażać je w życie rzymskiego patrycjusza.
Drugim argumentem potwierdzającym moje stanowisko, jest przemiana wewnętrzna Marka Winicjusza. Bohater, początkowo zły, porywczy i okrutny, pod wpływem chrześcijan
i ich zachowania, staje się pokorny, wrażliwy na ludzką krzywdę i miłujący bliźniego. Jednak ta metamorfoza nie dokonuje się z dnia na dzień. Pierwszym bodźcem jest spotkanie chrześcijan w Ostrianum, a następnie przebywanie w domu Miriam. Tam widzi, ze chrześcijanie są zdolni do wybaczania największym wrogom, ale nie może tego zrozumieć. Patrycjusz jest zafascynowany religią swojej ukochanej, ale nie jest w stanie jej przyjąć, ponieważ nie rozumie najważniejszej wartości, którą wyznają chrześcijanie – miłości do bliźniego. Jednak po kilku spotkaniach z wyznawcami Chrystusa, Marek coraz bardziej rozumiał istotę ich wiary
i to, że zbliżając się do Jezusa, zbliża się do Ligii. W końcu postanawia zostać chrześcijaninem, co więcej, namawia do tego też Petroniusza. Po chrzcie Winicjusz jest całkiem innym człowiekiem: potrafi wybaczać, jest powściągliwy, opanowany, spokojny i pokorny, dostrzega w niewolnikach ludzi takich jak on i wyzwala ich. Jednak najszczęśliwszy jest z jednego – Ligia może zostać jego żoną. Chce się całkowicie odizolować od dworu Nerona, co potwierdza wypowiadając w czasie uczty na stawie Agrypy słowa: ”…nie chcę waszego życia, waszych uczt, waszego bezwstydu i waszych zbrodni!” Tutaj sprawdza się powiedzenie: „miłość zmienia ludzi”, co jest aktualne po dziś dzień.
Kolejną sprawą jest oddanie Winicjusza dla Ligii i odwrotnie. Kochankowie, podobnie jak w dzisiejszych czasach, są w stanie poświęcić nawet życie dla swojej drugiej połowy. Szczególnie zauważamy to w czasie przemiany Marka, który w imię miłości wyrzeka się dostatku, wygody i względów Nerona. W czasie igrzysk chce także zostać w więzieniu i przez to ocalić Ligię. Jednak ona nie pozwala mu na to. Winicjusz prosi Petroniusza o wstawienie się
u Nerona. Wuj Marka prosi cezara o uwolnienie Kaliny, ale ten nie zgadza się i postanawia, że ukochana Winicjusza i jej niewolnik zostaną jedną z „atrakcji” igrzysk. Ligia została przywiązana do grzbietu tura, który został wpuszczony na arenę amfiteatru. Ursus stoczył z nim walkę i dzięki temu uratował dziewczynę. W powieści znajduje się też wiele innych przykładów poświęcenia, np. już wcześniej wspomniane wyparcie się świata pogańskiego. Postawa Winicjusza pokazuje, że miłość jest w stanie pokonać wszystko, a człowiek, który kocha, odda wiele za szczęście swojej ukochanej.
Reasumując przytoczone argumenty, jeszcze raz stwierdzam, że miłość Winicjusza
i Ligii to niedościgniony ideał. Bohaterowie pokazują nam, że miłość potrafi być wystarczająco silna, by stawić opór złu, przezwyciężyć je dobrocią i chrześcijańskim przebaczeniem.
i o którym marzy. Moje stanowisko postaram się poprzeć kilkoma, niżej przedstawionymi argumentami.
Pierwszym argumentem, który potwierdza moja tezę, są postawy głównych bohaterów. Początkowo Ligia i Marek Winicjusz mają inne podejście do miłości: dla niej jest to obraza Boga, natomiast dla niego jest to pożądanie, interesuje go tylko wygląd zewnętrzny Ligii. Jednak oboje, choć inaczej pojmują to uczucie, są w sobie bardzo zakochani i zrobiliby wszystko dla drugiej osoby. Szczególnie chciałabym zwrócić uwagę na zachowanie Ligii. Dziewczyna, kiedy uświadamia sobie, że kocha Marka, chce opuścić swoje dotychczasowe miejsce zamieszkania, ponieważ uważa, że swoim uczuciem obraża Boga. Pomocy szuka
u Kryspusa, ale ten gani ją za to, że pokochała poganina. Jednak święty Piotr poucza bohaterkę, aby unikała Winicjusza, dopóki ten nie przejrzy na oczy i nie przyjmie wiary Chrystusa. Ligia jest tutaj ideałem dziewczyny: pomimo ogromnej miłości, jaką darzy Marka, nie chce
z nim zamieszkać, nie pozwala mu na dłuższe spotkania. Dziewczyna żyje według boskich prawd i stara się wdrażać je w życie rzymskiego patrycjusza.
Drugim argumentem potwierdzającym moje stanowisko, jest przemiana wewnętrzna Marka Winicjusza. Bohater, początkowo zły, porywczy i okrutny, pod wpływem chrześcijan
i ich zachowania, staje się pokorny, wrażliwy na ludzką krzywdę i miłujący bliźniego. Jednak ta metamorfoza nie dokonuje się z dnia na dzień. Pierwszym bodźcem jest spotkanie chrześcijan w Ostrianum, a następnie przebywanie w domu Miriam. Tam widzi, ze chrześcijanie są zdolni do wybaczania największym wrogom, ale nie może tego zrozumieć. Patrycjusz jest zafascynowany religią swojej ukochanej, ale nie jest w stanie jej przyjąć, ponieważ nie rozumie najważniejszej wartości, którą wyznają chrześcijanie – miłości do bliźniego. Jednak po kilku spotkaniach z wyznawcami Chrystusa, Marek coraz bardziej rozumiał istotę ich wiary
i to, że zbliżając się do Jezusa, zbliża się do Ligii. W końcu postanawia zostać chrześcijaninem, co więcej, namawia do tego też Petroniusza. Po chrzcie Winicjusz jest całkiem innym człowiekiem: potrafi wybaczać, jest powściągliwy, opanowany, spokojny i pokorny, dostrzega w niewolnikach ludzi takich jak on i wyzwala ich. Jednak najszczęśliwszy jest z jednego – Ligia może zostać jego żoną. Chce się całkowicie odizolować od dworu Nerona, co potwierdza wypowiadając w czasie uczty na stawie Agrypy słowa: ”…nie chcę waszego życia, waszych uczt, waszego bezwstydu i waszych zbrodni!” Tutaj sprawdza się powiedzenie: „miłość zmienia ludzi”, co jest aktualne po dziś dzień.
Kolejną sprawą jest oddanie Winicjusza dla Ligii i odwrotnie. Kochankowie, podobnie jak w dzisiejszych czasach, są w stanie poświęcić nawet życie dla swojej drugiej połowy. Szczególnie zauważamy to w czasie przemiany Marka, który w imię miłości wyrzeka się dostatku, wygody i względów Nerona. W czasie igrzysk chce także zostać w więzieniu i przez to ocalić Ligię. Jednak ona nie pozwala mu na to. Winicjusz prosi Petroniusza o wstawienie się
u Nerona. Wuj Marka prosi cezara o uwolnienie Kaliny, ale ten nie zgadza się i postanawia, że ukochana Winicjusza i jej niewolnik zostaną jedną z „atrakcji” igrzysk. Ligia została przywiązana do grzbietu tura, który został wpuszczony na arenę amfiteatru. Ursus stoczył z nim walkę i dzięki temu uratował dziewczynę. W powieści znajduje się też wiele innych przykładów poświęcenia, np. już wcześniej wspomniane wyparcie się świata pogańskiego. Postawa Winicjusza pokazuje, że miłość jest w stanie pokonać wszystko, a człowiek, który kocha, odda wiele za szczęście swojej ukochanej.
Reasumując przytoczone argumenty, jeszcze raz stwierdzam, że miłość Winicjusza
i Ligii to niedościgniony ideał. Bohaterowie pokazują nam, że miłość potrafi być wystarczająco silna, by stawić opór złu, przezwyciężyć je dobrocią i chrześcijańskim przebaczeniem.