I w inwokacji i we fraszce autorzy opisują swoją tęsknotę za ojczyzną, za domem, których nie widzieli od lat. Przez tą wieloletią rozłąkę Polska stawała się dla nich jeszcze ważniejsza, cenniejsza, opisywali ją w swoich utworach w przepiękny poetycki sposób. Pamiętali ją taką, jaka była wtedy, gdy ją opuszczali, jednak ona ciągle się zmieniała. Mieli nadzieję, że kiedyś powrócą i ujrzą to, za czym cały czas tęsknili.