Wykres f(x) = |x| przesuwasz o 1 jednostkę w górę, czyli powstaje łamana o kształcie litery V. Wierzchołek ma w punkcie (0;1). Przykładowe punkty: (-2;3), (-1;2), (1;2), (2;3).
Dziedzinę wyznaczasz, określając w jakim zbiorze mieszczą się argumenty (iksy). Z wykresu zauważysz, że należą do zbioru liczb rzeczywistych. Zresztą z równania f(x) = |x| + 1 widać, że pod iksa możesz wstawić dowolną liczbę, nie masz żadnych ograniczeń (jakby był ułamek, to musisz pamiętać, że mianownik nie może się równać zero; jakby był pierwiastek, to liczba pod pierwiastkiem musi być większa lub równa zeru itp).
Miejsca zerowe to argumenty (iksy), dla których wartość funkcji (igreki) równa się zero. Czyli punkty, w których wykres przecina oś X. Czyli w Twoim przykładzie łatwo to obliczysz podstawiając pod f(x) zero. Czyli:
0 = |x| + 1
-1 ≠ |x|
jest to sprzeczność, gdyż wartość bezwzględna z liczby nie może być ujemna. Potwierdzenie masz w rysunku - widać, że wykres nie przecina osi X.
