1. O herbie państwa polskiego można mówić dopiero od czasów Przemysła II. Od jego koronacji w 1295 roku srebrny orzeł w koronie na czerwonej tarczy stał się rzeczywistym herbem Królestwa Polskiego, podczas gdy wcześniej występujące formy Orła Białego (zobacz) były raczej tylko książęcymi godłami osobistymi. Orzeł Biały pozostał herbem Królestwa Polskiego przez cały czas jego istnienia.
2. Herb Rzeczypospolitej pojawił się wraz z Jagiellonami jako herb zjednoczonych: Królestwa Polskiego i Wielkiego Księstwa Litewskiego. Na tarczy czterodzielnej znajdują się naprzemianlegle Orzeł Biały - herb Korony i Pogoń - herb Litwy. Jest to podstawowy herb Rzeczypospolitej zwany herbem małym. Od czasów Zygmunta Augusta na herb mały nałożona zostaje zamknięta korona, a od Zygmunta III Wazy pojawia się piąte pole (tarcza sercowa - pusta) zawierająca herb dynastyczny.
3. Po odzyskaniu niepodległości (w 1918) próbowano wprawdzie wprowadzić wizerunek Orła bez korony, ale pomysł ten szybko został odrzucony i ostatecznie w 1919 roku przyjęto wzór Orła nawiązujący do herbu sprzed rozbiorów.W 1927 roku przyjęto nowy wzór herbu państwowego wg projektu Zygmunta Kamińskiego.
4. Wraz z władzą komunistyczną w Polsce pojawił się orzeł bez korony. Pierwszym takim wizerunkiem był orzeł zaprojektowany przez Janinę Broniewską dla I Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki. Był to rzekomy orzeł piastowski, rzekomo z grobowca Władysława Hermana. Wzór ten jednak się nie przyjął i w PRL używano poprawianych rysunków orła Zygmunta Kamińskiego - zawsze bez korony. W odpowiedzi na zmianę herbu Polski dokonaną przez komunistyczne władze Rząd na Uchodźstwie ustanowił herb Polski z Orłem w koronie (zamkniętej i zwieńczonej krzyżem).
5. Pod koniec 1989 roku przywrócono herb Polski przedstawiający ukoronowanego orła.
Wzór Orła (w zasadzie wzór Kamińskiego z 1927 roku, z drobnymi poprawkami Andrzeja Heidricha) przyjęto 9 lutego 1990 roku.
