Dziewczyny działają przede wszystkim przeciw mówienie "bez zastanowienia". Bo wtedy wypowiada się najwięcej słów, które przywarły do języka i jakoś dziwnie same czasami wyskakują. A nie powinny. Dziewczyny, czyli: Ania, Ela, Elwira i Julka, jakiś czas temu wypowiedziały wojnę "słowom, które bolą". Razem z Helsińską Fundacją Praw Człowieka starają się zmienić słowne obyczaje Polaków. Walczą zarówno z nieświadomością, jak i z twardym rasizmem.
Uczą, zwracają uwagę, ale i potrafią postawić się komuś, kto zupełnie nie pasuje do tej akcji, bo po prostu jest bezmózgowym rasistą. Kiedyś Ania zobaczyła, jak łysy kibic jednego z piłkarskich klubów pisze na murze obraźliwe hasło antyżydowskie. Krew ją zalała. Podeszła i powiedziała do gościa: "Biorąc pod uwagę wielokulturowość Polski przez setki lat, na pewno jesteś w jakiejś części Żydem". Dziewczyny przestraszyły się o jej zdrowie, a dresiarz rozdziawił gębę. Mówiła dalej: "Gdyby nie żydki, ruski i pepiki, Polska nie byłaby tak zaj... krajem".
Jego językiem mówiła, żeby coś zrozumiał.
