Odpowiedź :
polityka jagielonów polegała na kupowaniu magazynowaniu i sprzedawaniu drożej
Jagiellonowie była to dynastia w państwie polskim, która rządziła od czasów Władysława Jagiełły aż do Zygmunta II Augusta. Były to lata 1386 – 1572. Okres ten w państwie polskim uważany jest przez wielu historyków za jeden z najciekawszych okresów w dziejach historii Polski, jak również w dziejach historii Europy. Niewątpliwie należy przyznać, że Rzeczpospolita Obojga narodów była swoistego rodzaju fenomenem, z jakim spotykamy się w czasie całych rządów dynastii Jagiellonów.
Spróbujmy zastanowić się, czym jest polityka dynastyczna i na czym ona polega. Otóż polityka dynastyczna jest to świadoma i celowa polityka, w którą angażuje się całą własną rodzinę, każdy władca stara się zapewnić tron swojemu synowi, bądź też własnemu rodzeństwu (krewnym). Często obsadzano także trony sąsiednie. Takie zachowanie istniało od najdawniejszych czasów. Miało ono oczywiście na celu zapewnienie przychylności, sympatii, zwierzchności wśród sąsiednich krajów. Bowiem, trudno prowadzić wojnę z państwem, którego władca jest bratem czy szwagrem.
Polityka dynastyczna Jagiellonów nastawiona była, głownie na opanowanie tronów sąsiednich, czyli tronu królestwa Czech, Węgier, Litwy. Podejmowano także próby opanowania tronu w Mołdawii. Z tego względu państwa, w których rządzili Jagiellonowie, miały ogromne obszary, dzięki czemu liczono się z nimi na arenie międzynarodowej.
Każdy przedstawiciel dynastii starał się prowadzić politykę na własną rękę. Spróbujmy nieco przybliżyć jak te próby prowadzonej polityki wyglądały.
- Władysław Jagiełło dążył do zapewnienia tronu swoim synom z drugiego małżeństwa (z Zofią Holszańską), za cenę nadania szlachcie przywilejów: warckiego w 1423 roku, oraz jedleńsko – krakowskiego w 1433 roku. W ramach tych przywilejów Władysław Warneńczyk został koronowany na króla Węgier, natomiast Kazimierz Jagiellończyk został królem Czech i Węgier.
- 1440 – dzięki koronacji W. Warneńczyka – dochodzi do unii personalnej pomiędzy Polską, a Węgrami.
- Po śmierci w 1457 r. króla Czech i Węgier – Władysława Habsburga Pogrobowca, w obu państwach zostali wybrani królowie narodowi: w Czechach, król husycki Jerzy z Podiebradu, na Węgrzech Maciej Korwin. Król polski – Kazimierz Jagiellończyk, żonaty z siostrą Władysława Pogrobowca, Elżbietą Rakuszanką, powołując się na prawo dynastyczne Habsburgów, zgłosił pretensje do tronów. Wobec trwającej wojny z Krzyżakami i trudności w polityce wewnętrznej, król polski poszedł na kompromis z królem czeskim. W zamian za poparcie atakowanego Jerzego z Podiebradu, w 1468 r. król czeski uznał syna Kazimierza Jagiellończyka, Władysława, swoim następcą w Czechach - potwierdziła to następnie elekcja szlachty czeskiej po śmierci Jerzego z Podiebradu (1471). Jagiellonowie rozszerzyli swoje władztwo na Czechy. Z pretensjami do tronu czeskiego wystąpił król Węgier, Maciej Korwin. Wojna zakończyła się w 1479 r. pokojem w Ołomuńcu – Morawy, Śląsk i Łużyce przypadły dożywotnio Maciejowi Korwinowi.
- Rywalizacja o ton węgierski – 1490 rok, pomiędzy Władysławem i Janem Olbrachtem, którego ojciec wyznaczył na tron węgierski. Spór ten zakończył się zwycięstwem Władysława (popartego przez możnowładztwo węgierskie).
- próba przywrócenia wpływów polskich w Mołdawii przez Jana Olbrachta w 1497 roku, niestety zakończona porażką króla polskiego.
Spróbujmy zastanowić się, czym jest polityka dynastyczna i na czym ona polega. Otóż polityka dynastyczna jest to świadoma i celowa polityka, w którą angażuje się całą własną rodzinę, każdy władca stara się zapewnić tron swojemu synowi, bądź też własnemu rodzeństwu (krewnym). Często obsadzano także trony sąsiednie. Takie zachowanie istniało od najdawniejszych czasów. Miało ono oczywiście na celu zapewnienie przychylności, sympatii, zwierzchności wśród sąsiednich krajów. Bowiem, trudno prowadzić wojnę z państwem, którego władca jest bratem czy szwagrem.
Polityka dynastyczna Jagiellonów nastawiona była, głownie na opanowanie tronów sąsiednich, czyli tronu królestwa Czech, Węgier, Litwy. Podejmowano także próby opanowania tronu w Mołdawii. Z tego względu państwa, w których rządzili Jagiellonowie, miały ogromne obszary, dzięki czemu liczono się z nimi na arenie międzynarodowej.
Każdy przedstawiciel dynastii starał się prowadzić politykę na własną rękę. Spróbujmy nieco przybliżyć jak te próby prowadzonej polityki wyglądały.
- Władysław Jagiełło dążył do zapewnienia tronu swoim synom z drugiego małżeństwa (z Zofią Holszańską), za cenę nadania szlachcie przywilejów: warckiego w 1423 roku, oraz jedleńsko – krakowskiego w 1433 roku. W ramach tych przywilejów Władysław Warneńczyk został koronowany na króla Węgier, natomiast Kazimierz Jagiellończyk został królem Czech i Węgier.
- 1440 – dzięki koronacji W. Warneńczyka – dochodzi do unii personalnej pomiędzy Polską, a Węgrami.
- Po śmierci w 1457 r. króla Czech i Węgier – Władysława Habsburga Pogrobowca, w obu państwach zostali wybrani królowie narodowi: w Czechach, król husycki Jerzy z Podiebradu, na Węgrzech Maciej Korwin. Król polski – Kazimierz Jagiellończyk, żonaty z siostrą Władysława Pogrobowca, Elżbietą Rakuszanką, powołując się na prawo dynastyczne Habsburgów, zgłosił pretensje do tronów. Wobec trwającej wojny z Krzyżakami i trudności w polityce wewnętrznej, król polski poszedł na kompromis z królem czeskim. W zamian za poparcie atakowanego Jerzego z Podiebradu, w 1468 r. król czeski uznał syna Kazimierza Jagiellończyka, Władysława, swoim następcą w Czechach - potwierdziła to następnie elekcja szlachty czeskiej po śmierci Jerzego z Podiebradu (1471). Jagiellonowie rozszerzyli swoje władztwo na Czechy. Z pretensjami do tronu czeskiego wystąpił król Węgier, Maciej Korwin. Wojna zakończyła się w 1479 r. pokojem w Ołomuńcu – Morawy, Śląsk i Łużyce przypadły dożywotnio Maciejowi Korwinowi.
- Rywalizacja o ton węgierski – 1490 rok, pomiędzy Władysławem i Janem Olbrachtem, którego ojciec wyznaczył na tron węgierski. Spór ten zakończył się zwycięstwem Władysława (popartego przez możnowładztwo węgierskie).
- próba przywrócenia wpływów polskich w Mołdawii przez Jana Olbrachta w 1497 roku, niestety zakończona porażką króla polskiego.
Początki ekspansji dynastycznej Jagiellonów sięgają XIV wieku. Konkretnie roku 1386 kiedy to książę Litwy Władysław Jagiełło zgodnie z umową z Krewa przyjął chrzest po czym u boku Jadwigi zapoczątkował dynastię Jagiellonów w Polsce. Mimo wczesnej śmierci królowej, Jagiełło utrzymał się na tronie polskim. Podczas swego panowania Władysław postanowił rozwiązać sprawę polsko-krzyżacką. Polskie wojska wygrały rozegraną 15.07.1410 bitwę pod Grunwaldem, jednak popełniły wówczas błąd nie ruszając na Malbork i nie próbując odzyskać miasta, które było pod władzą Krzyżaków. Nawet pokój zawarty z Krzyżakami w 1411 roku w Toruniu nie przyniósł Polsce korzyści, które byłyby adekwatne do grunwaldzkiego zwycięstwa. Do granic Polski powróciła ziemia dobrzyńska, a do Litwy wróciła Żmudź, jednak tylko na czas życia Jagiełły i wielkiego księcia litewskiego Witolda. (nie na temat) Po śmierci Jagiełły tron objął jego starszy syn Władysław zwany Warneńczykiem. Wielkim księciem litewskim został brat Władysława Kazimierz. Właśnie w ten sposób unia która za czasów panowania Władysława Jagiełły łączyła Polskę z Litwą została zerwana. Po raz drugi natomiast została na krótki okres zawiązana polsko-węgierska unia personalna. Nastąpiło to wówczas gdy tron po zmarłym Albrechcie II Habsburgu objął w 1440 roku właśnie Warneńczyk. Podjął on walkę z Turkami, która zakończyła się zwycięstwem Węgier i uzyskaniem przez nich utraconych ziem. Niestety udział wojsk polskich w walce z Turkami nie przyniósł nam interesujących korzyści. ??? proszę podaj przykład nieinteresujących korzyści Próbę odzyskania Pomorza podjął dopiero następca tragicznie zmarłego Władysława, jego brat Kazimierz. Przyjął on hołd rycerstwa pruskiego i ogłosił akt inkorporacji Prus. Takie działanie oznaczało kolejną wojnę z Krzyżakami. Dla króla jednak poparcie ze strony rycerstwa i mieszczaństwa pruskiego stanowiło szansę na odzyskanie ziem utraconych na rzecz Zakonu. Wojna z Krzyżakami trwała 13 lat. Początkowo sytuacja Krzyżaków wydawała się beznadziejna bowiem utracili na rzecz Związku Pruskiego wszystkie swoje posiadłości z wyjątkiem Chojnic i Malborka. Z czasem jednak sytuacja uległa zmianie i to właśnie wojska krzyżackie wygrywały bitwy zdobywając przy tym wiele miast i zamków. Jagiellończyk postanowił nie poddawać się tak łatwo i zaczął wykupywać zamki i miasta z rąk nieopłaconych załóg. Stało się tak z Malborkiem który czeska załoga oddała Polsce w zamian za zaległy żołd. Pod koniec wojny Krzyżakom brakowało już sił aby odzyskać posiadane dawniej ziemie . Wojnę trzynastoletnią zakończył pokój w 1466 roku na mocy którego Pomorze Gdańskie, ziemia chełmińska , Malbork, Elbląg oraz Prus Królewskie wróciły do Polski. Prusy Zakonne natomiast stały się lennem Polski. Dla naszego kraju najważniejsze było odzyskanie dostępu do morza, co umożliwiło późniejszy rozwój handlu. Nie na temat Po śmierci Kazimierza Jagiellończyka rządy w Polsce rozpoczął Jan Olbracht, a na tronie litewskim zasiadł jego brat Aleksander. Po raz drugi została zerwana wówczas unia polsko-litewska, którą podczas swego panowania zawiązał Jagiellończyk. W 1495 roku Jan Olbracht włączył do Korony księstwo płockie. Podczas swoich rządów król kładł szczególny nacisk na podporządkowanie sobie naddunajskich księstw. Olbracht przyczynił się także do rozluźnienia unii polsko-litewskiej, kiedy to w 1499 nastąpiła unia wileńska na mocy której Polska i Litwa zostały niezależnymi państwami posiadającymi odrębnych władców. Oba kraje były zobowiązane natomiast do udzielania sobie wzajemnej pomocy w razie najazdu któregoś z wrogów.