Kain (hebr. קַיִן) był synem Adama i Ewy, jego imię Ewa tłumaczy w Biblii słowami "otrzymałam mężczyznę od pana" (Rdz 4,1). Abel (hebr. הֶבֶל, trb. Hebel) przyszedł na świat później (Rdz 4,2).
Kain był rolnikiem, a Abel pasterzem (Rdz 4,2). Złożył w ofierze Bogu płody ziemne, podczas gdy młodszy brat ofiarował najlepsze zwierzęta ze swojego stada (Rdz 4,3-4). Bóg przyjął ofiarę Abla, na ofiarę Kaina nie chciał zaś patrzeć (Rdz 4,4-5). Zasmuciło to Kaina, który "chodził odtąd z ponurą twarzą" (Rdz 4,5).
W egzegezie biblijnej ponura (dosł. "zapadła") twarz Kaina oznacza stan nierównowagi moralnej. Potwierdza to fakt, że Bóg zwrócił się bezpośrednio do Kaina pytając, czemu jego twarz jest ponura i mówiąc, że gdyby postępował dobrze, jego twarz byłaby pogodna (dosł. "podniesiona") - czyha więc na niego grzech (Rdz 4,6-7).
Rozpoczynające zwięzłą relację o zamordowaniu Abla przez brata zdanie "Rzekł Kain do brata swego - «chodźmy na pole»" (Rdz 4,8) stanowi dodatek pochodzący z Septuaginty. Gdy bracia znaleźli się na polu, Kain rzucił się na niego i zamordował go (Rdz 4,8).
Po śmierci Abla Ewa urodziła trzeciego syna, Seta, tłumacząc jego imię słowami "dał mi Bóg potomka innego w zamian za Abla".
