Odpowiedź :
1. Głównie w Polsce Południowej (wyżyna Lubuska, Małopolska, na Podkarpaciu, Wyżyna Śląska)
2. W nanosach rzecznych. W Polsce największe ich skupisko to Żuławy Wiślane.
3. Rędziny występują pod lasami liściastymi. Są dość trudne do uprawy.
4. Występują na Kujawach, Pomorzu Zachodnim, Nizinie Wielkopolskiej oraz w okolicach Wrocławia jak i Sochaczewa.
5. Najbardziej znane niszczenie gleb powoduje erozja, później zmiany stosunków wodnych, niewłaściwie prowadzone melioracje.
2. W nanosach rzecznych. W Polsce największe ich skupisko to Żuławy Wiślane.
3. Rędziny występują pod lasami liściastymi. Są dość trudne do uprawy.
4. Występują na Kujawach, Pomorzu Zachodnim, Nizinie Wielkopolskiej oraz w okolicach Wrocławia jak i Sochaczewa.
5. Najbardziej znane niszczenie gleb powoduje erozja, później zmiany stosunków wodnych, niewłaściwie prowadzone melioracje.
1.Wyżyna Lubelska, Wyżyna Sandomierska, pas od Krakowa do doliny Nidy
2. Żuławy Wiślane, doliny rzeczne
3.tatry zachodnie, Niecka Nidzianska, Wyzyna Krakowsko Czestochowska, wyz. lubelska, roztocze
4.pojezierze kujawskie, poj. wielkopolskie, okolice Warszawy(Grodzisk Mazowiecki, Grojec)
5.gromadzenie odpadow komunalnych (wysypiska smieci),
budowa zbiornikow wodnych
budowa szlakow komunikacyjnych(drogi)
nadmierne nawozenie pol w rolnictwie
spłukiwanie na silnie nachylonych stokach gorskich
wywiewanie na obszarach nizinnych
2. Żuławy Wiślane, doliny rzeczne
3.tatry zachodnie, Niecka Nidzianska, Wyzyna Krakowsko Czestochowska, wyz. lubelska, roztocze
4.pojezierze kujawskie, poj. wielkopolskie, okolice Warszawy(Grodzisk Mazowiecki, Grojec)
5.gromadzenie odpadow komunalnych (wysypiska smieci),
budowa zbiornikow wodnych
budowa szlakow komunikacyjnych(drogi)
nadmierne nawozenie pol w rolnictwie
spłukiwanie na silnie nachylonych stokach gorskich
wywiewanie na obszarach nizinnych
1.Wyżynie Lubelskiej, na Wyżynie Krakowskiej i Sandomierskiej oraz na Nizinie Śląskiej.
2. mady rzeczne- doliny rzeczne, delty, zwłaszcza delta Wisły-Żuławy.
mady morskie- niewielkie powierzchnie nad Zatoką Gdańską
3.Tatry Zachodnie, Wyżyna Krakowsko-Częstochowska, Niecka Nidziańska, Rozto-cze, Wyżyna Lubelska.
4.na Pojezierzu Poznańsko- Kujawskim, w rejonie Inowrocławia, Brześcia Kujawskiego, Sochaczewa, Wrocławia oraz Pyrzyc.
5.Degradacja gleb to proces prowadzący do spadku żyzności gleby wskutek zniszczenia wierzchniej warstwy próchniczej
(np. wskutek erozji gleby, niewłaściwej uprawy, pożarów, zbytniego odwodnienia), zanieczyszczenia substancjami szkodliwymi (np. metalami ciężkimi) lub zamiany drzewostanów liściastych na iglaste, które powodują jej zakwaszenie. Degradację gleb możemy podzielić na chemiczną i naturalną. Na naturalną degradację gleb składają się czynniki środowiskowe takie jak klimat czy ukształtowanie terenu oraz dobór roślin uprawnych i ich usytuowanie do spadku terenu. Na terenie gminy gleby są narażone na degradację naturalną związaną przede wszystkim z intensywnym użytkowaniem rolniczym. Degradacja chemiczna gleb objawia się w postaci podwyższonej kwasowości. Jest ona ważnym wskaźnikiem degradacji gleb uprawnych. Nadmierna kwasowość najczęściej jest powodowana przez naturalne czynniki klimatyczno – glebowe, w mniejszym stopniu przez zanieczyszczenia kwasotwórcze powstające przez zanieczyszczenia przemysłowe i komunikacyjne lub przez niektóre nawozy. Jednym z kierunków działań mogących przyczynić się do poprawy wydajności i jakości produkcji rolnej jest wapnowanie gleb.
2. mady rzeczne- doliny rzeczne, delty, zwłaszcza delta Wisły-Żuławy.
mady morskie- niewielkie powierzchnie nad Zatoką Gdańską
3.Tatry Zachodnie, Wyżyna Krakowsko-Częstochowska, Niecka Nidziańska, Rozto-cze, Wyżyna Lubelska.
4.na Pojezierzu Poznańsko- Kujawskim, w rejonie Inowrocławia, Brześcia Kujawskiego, Sochaczewa, Wrocławia oraz Pyrzyc.
5.Degradacja gleb to proces prowadzący do spadku żyzności gleby wskutek zniszczenia wierzchniej warstwy próchniczej
(np. wskutek erozji gleby, niewłaściwej uprawy, pożarów, zbytniego odwodnienia), zanieczyszczenia substancjami szkodliwymi (np. metalami ciężkimi) lub zamiany drzewostanów liściastych na iglaste, które powodują jej zakwaszenie. Degradację gleb możemy podzielić na chemiczną i naturalną. Na naturalną degradację gleb składają się czynniki środowiskowe takie jak klimat czy ukształtowanie terenu oraz dobór roślin uprawnych i ich usytuowanie do spadku terenu. Na terenie gminy gleby są narażone na degradację naturalną związaną przede wszystkim z intensywnym użytkowaniem rolniczym. Degradacja chemiczna gleb objawia się w postaci podwyższonej kwasowości. Jest ona ważnym wskaźnikiem degradacji gleb uprawnych. Nadmierna kwasowość najczęściej jest powodowana przez naturalne czynniki klimatyczno – glebowe, w mniejszym stopniu przez zanieczyszczenia kwasotwórcze powstające przez zanieczyszczenia przemysłowe i komunikacyjne lub przez niektóre nawozy. Jednym z kierunków działań mogących przyczynić się do poprawy wydajności i jakości produkcji rolnej jest wapnowanie gleb.