Św MArek
uzdrowienie Bartymeusza
Kiedy razem z uczniami i sporym tłumem wychodził z Jerycha, siedział przy drodze niewidomy żebrak Bartymeusz, syn Tymeusza. Słysząc, że Jezus z Nazaretu przechodzi, zaczął głośno krzyczeć: "Synu Dawida, Jezusie, zmiłuj się nade mną". Wielu nakazywało mu, aby umilkł, lecz on jeszcze głośniej krzyczał: "Synu Dawida, zmiłuj się nade mną". Wtedy Jezus zatrzymał się i rzekł: "Zawołajcie go!". I przywołali niewidomego, mówiąc mu: "Odwagi, wstań, woła cię!" On zrzucił z siebie płaszcz, zerwał się i szedł do Jezusa. A Jezus zwrócił sie do niego: "Co chcesz, abym ci uczynił?" Niewidomy odpowiedział Mu: "Rabbuni, żebym przejrzał". Odrzekł Jezus: "Idź, twoja wiara cię uzdrowiła". Zaraz przejrzał i szedł droga za Nim.
Ewangelia wg Św. Marka, 10, 46-52
Wykjaśnienie
Wiara czyni cuda i góry przenosi - tę zasadę, w bardzo szerokim kontekście, znają wszyscy. Często sprawdza się w życiu. Czy jednak brak cudu oznacza zbyt małą wiarę? Czasami pewnie tak, ale nie jest to jednak takie proste.
Moja wiara w nadprzyrodzone uzdrowienia jest bardzo sceptyczna. Bardziej wierzę w niezbadane możliwości naszego mózgu, który jest w stanie pobudzić takie siły obronne naszego organizmu, że dochodzi do samouleczenia niektórych schorzeń. Co oczywiście nie wyjaśnia wszystkich przypadków, kiedy do cudownego uleczenia dochodzi na skutek modlitwy drugiego człowieka. Takich przypadków nie potrafię wyjaśnić w racjonalny sposób.
Wiara jednak chyba właśnie na tym polega, że nawet nie rozumiejąc - po prostu wierzymy. A Bóg - czasami nam pomaga sprawiając cud.
