Odpowiedź :
Jako podstawowa księga odpowiadająca na wszelkie pytania dotyczące świata i człowieka Biblia wyjaśnia na początku całego zbioru tekstów, jakie zawiera, pochodzenie wszystkiego, co dane jest zmysłowemu poznaniu ludzkiemu.
Biblijna opowieść o dziele stworzenia nie została [...] uformowana przez jednego tylko człowieka. Myśl teologiczna Izraela pracowała nad nią przez wiele setek lat. Nie chodzi przy tym jedynie o wnioski i refleksje ludzi, które znalazły pisemny wyraz. Człowiecze pytanie o pochodzenie świata, a w niemałym stopniu o pochodzenie i sens zła (problem teodycei), było kierowane przez Ducha Bożego i coraz głębiej wprowadzane w myśl Boga o początku i celu stworzenia. „Jeśli nawet autorzy Starego Testamentu czerpali z opowiadań ludowych (co można w pełni dopuścić), to nie wolno zapominać, że czynili to z pomocą Boskiego natchnienia, które przy doborze i ocenie owych dokumentów strzegło ich przed wszelkim błędem”(papież Pius XII, encyklika Humani generis z 12 sierpnia 1950).4
W tych słowach papieża Piusa XII kryje się istotny pogląd na temat pism biblijnych - są one dziełem bosko-ludzkim, zbiorem tekstów spisanych przez ludzi, dzięki natchnieniu pochodzącemu od Boga. W związku z tym opinia, że Księga Rodzaju jest proweniencji ludowej, bynajmniej nie obniża jej rangi jako przekazu, którego Nadawcą jest Bóg.
Opis stworzenia świata i człowieka, o którym mowa, nie jest jedyną teorią kosmogoniczną zapisaną w Biblii. Podobną, aczkolwiek inaczej rozmieszczającą w czasie akt stwórczy, przedstawia Pięcioksiąg. Opis stworzenia świata i człowieka w Księdze Rodzaju (Genesis) jest relacją z kolejnych etapów powoływania przez Boga do istnienia elementów rzeczywistości otaczającej człowieka. Wszystko to odbywa się w ciągu sześciu dni. Opis obejmuje jednak okres o dzień dłuższy. Po stworzeniu świata i człowieka Bóg postanowił odpocząć. Taki układ tygodnia (sześć dni pracy i jeden odpoczynku) został przyjęty przez ludzi, zaś w Kościele jest traktowany jako obowiązujący. Zgodnie z nakazem Boga, zawartym w trzecim przykazaniu Dekalogu, niedziela siódmy dzień jest dniem świętowania i odpoczynku po kilkudniowej pracy. Trzeba od razu wyjaśnić, że taki zwyczaj obowiązuje np. katolików, zaś u Żydów tym szczególnie czczonym dniem jest sobota szabat.
Kolejne powołane do istnienia elementy świata są przez Boga nazywane. Powstają jak gdyby dzięki słowu; mają nazwę, imię, więc istnieją. Owo Niechaj się stanie... skłaniało interpretatorów Genesis do wniosku o ludowym pochodzeniu zapisu o stworzeniu świata, przedstawiającym całą rzecz językiem prostym, w sposób zgodny z wyobraźnią ludzi niewykształconych, a nawet - z wyobraźnią dziecięcą.
Stwórca świata i człowieka najpierw przygotowuje przestrzeń na przyjęcie żywych istot. Niebo i ziemia, od których zaczyna się dzieło Boże, są „bezładem i pustkowiem”spowitym ciemnością. Potem, po ustanowieniu „światłości”, zostaje podzielony czas - I nazwał Bóg światłość dniem, a ciemność nazwał nocą. Pierwszy dzień Bóg poświęcił więc na uporządkowanie przestrzeni i czasu. W takich warunkach dokonywały się następne gesty stwórcze. Kolejny dzień przyniósł oddzielenie wód i utworzenie sklepienia - nieba.
Trzeci dzień Bóg przeznaczył na rozdzielenie wód i lądów oraz stworzenie roślinności wydającej owoce i nasiona. Stwórca zaplanował więc od początku powtarzalność naturalnego cyklu biologicznego, jakiemu poddane są rośliny. W ciągu czwartego dnia powstaje Kosmos, mający wpływ na ziemskie organizmy - Niechaj powstaną ciała niebieskie, świecące na sklepieniu nieba, aby oddzielały dzień od nocy, aby wyznaczały pory roku, dni i lata. Podczas kolejnych dni powstają zwierzęta morskie i lądowe od organizmów najdrobniejszych do bardzo rozwiniętych. Szóstego dnia Bóg stworzył mężczyznę i niewiastę, i dał im władzę nad wszelkim stworzeniem. Swoim nakazem ustanowił też ciągłość biologiczną powołanych do życia ludzi: Bądźcie płodni i rozmnażajcie się...
Stworzenie świata i człowieka kończy ustanowienie siódmego dnia czasem odpoczynku, „dniem świętym”.