Odpowiedź :
Moim zadaniem na dziś jest opisanie dowolnego stereotypu. Idąc – jak można stwierdzić na pierwszy rzut oka – po najmniejszej linii oporu wybrałem stereotyp Polaka. Po kilku chwilach spędzonych na przemyśleniach, stwierdzam, że wybór mojego narodu jako cel analizy – jest najtrudniejszym z możliwych wyborów! Muszę wykazać się ogromnym samokrytycyzmem, obiektywnym spojrzeniem na własne, a co za tym idzie - ogólnopolskie wady oraz odrobiną zrozumienia dla narodów, które postrzegają nas w krzywym zwierciadle, w którym odbija się karykaturalny obraz Polaka, bardzo daleki od rzeczywistości. Pamiętajmy jednak, że każda karykatura kryje w sobie ziarenko prawdy...
Podstawowe pytanie, które muszę postawić na początku i przybliżyć na nie odpowiedz czytającemu brzmi: „Co to jest stereotyp i z czym się to je?”. Otóż portal internetowy Wikipedia definiuje stereotyp w taki sposób: (z gr. stereos = 'twardy', typos = 'wzorzec, odcisk') - konstrukcja myślowa, zawierająca komponent poznawczy (zwykle uproszczony), emocjonalny i behawioralny, zawierająca pewną wiedzę na temat innych ludzi czy grup społecznych. Stereotyp przyjęty może być przez jednostkę w wyniku własnych obserwacji, przejmowania poglądów innych osób, wzorców przekazywanych przez społeczeństwo, może być także wynikiem procesów emocjonalnych (np. przeniesienia agresji). Stereotypy mogą być negatywne, neutralne lub pozytywne, chociaż najczęściej spotykamy się z wyobrażeniami negatywnymi. Mówi się także o stereotypach narodowych, czyli naszych wyobrażeniach dotyczących innych narodów.
Mam nadzieję, że luźny styl i forma mojej pracy nie będzie stanowiła wady, przeszkody czy jakiejkolwiek bariery dla czytających, lecz odebrana zostanie jako zaleta. Jednocześnie jestem świadomy, że owy styl nie dla każdego może okazać się atrakcyjny. Ale idąc na przód, gdy pojęcie stereotypu jest nam bliżej znane – gdyż autorytetu słownika nie zamierzam podważać! - mogę przejść do dalszej, głównej części tego wypracowania.
Wielu cudzoziemców w swojej świadomości posiada obraz Polski jako biednego kraju, często nadal komunistycznego, gdzie ciągle panuje chłód i głód, a misie polarne są tam na porządku dziennym. Wyobrażenie Polski jako kraju wschodu, częste błędy i utożsamianie Polski z Rosją i języka polskiego z dialektem rosyjskim ociera się wręcz o absurd – lecz jest to niestety trwały obraz naszego narodu poza terytorium Polski. Stereotypy o Polsce i Polakach wynikają z niewiedzy o nas i naszym kraju.
Polacy lubią wódkę? Tak to prawda, ze nasz naród w tradycji i historii ma zakorzenione hasło: „Jedz, pij i popuszczaj pasa”. Wynika to ze stylu życia szlachty, które liczne było we wszelakie zabawy, dziś powiedzielibyśmy – imprezy. Wyobrażenie nas jako pijaka i obżartucha dalekie jest od prawdy. Przecież dane statystyczne wyraźnie wskazują, że u młodzieży polskiej jako trunek podczas zabawy dominuje piwo. Ponadto kuchnia polska charakteryzuje się obfitością potraw na stole. Każdy lubi dobrze zjeść, zabawić się i trochę wypić – to prawda, taka jest mentalność Polaka.
Często słyszymy też, że Polacy wiecznie narzekają. Czy to prawda? Nie do końca... Całkiem niedawne czasy sprawiają, że nasz Naród ma wiele powodów do wyrzucenia z siebie negatywnych odczuć i niezadowolenia. W peerelowskiej przeszłości Polacy narzekali na brak podstawowych dóbr, bo jak tu nie narzekać, gdy kupno cukru czy papieru toaletowego nieraz graniczyło z cudem. Przemiany polityczne przyniosły Polakom brak pewności lepszego jutra, bezrobocie i niskie zarobki. To chyba wystarczające powody do narzekań! Lecz te przeszkody nigdy nie odebrały Polakom ważnej cechy, że zawsze potrafiliśmy się z siebie śmiać. Skłonność do narzekania rzadko spotyka się wśród młodszych generacji. Młodzi ludzie, podobnie jak ich zachodnioeuropejscy rówieśnicy, są otwarci na świat i nowe wyzwania, z optymizmem patrzą w przyszłość.
Polacy są mało wykształceni i każdy język obcy jest dla nich faktycznie obcy? Jeśli patrzeć z perspektywy Unii Europejskiej, można stwierdzić, iż znajomość języków obcych nie jest mocną stroną Polaków. Prawda. Ale przecież dopiero od niedawna należymy do Europejskiej wspólnoty. Żeby wykształciło się nowe pokolenie potrzeba czasu. A mimo tego, że minęło niewiele czasu od naszego wstąpienia do UE zauważa się, ze większość młodych Polaków zna język angielski co najmniej na poziomie komunikatywnym. Starsi zaś, często świetnie posługują się j., Rozyjskim, którego to często musieli uczyć się na siłę, gdyż był on przez długi czas obowiązkowym. Nauka języków obcych, ostatnio także egzotycznych, np. japońskiego, jest dziś w modzie, czego dowodem są liczne szkoły językowe i popularność studiów językowych. Ogólnie uważa się, że Polacy osiągają lepsze efekty w nauce języków niż Włosi czy Hiszpanie, jednakże brakuje nam pewności siebie w wyrażaniu się w innym języku.
Polacy dla pieniędzy zrobią wszystko? Czy aby na pewno to o to chodzi? Czy może to zazdrość wykreowała taką wizję u cudzoziemców? Polak uważany jest za tanią siłę roboczą, który pracuje za marne grosze, pracuje dużo i solidnie. Tylko prawda jest taka, że zarobki dla Polaka za granicą są nieporównywalnie większe niż w Polsce, stąd biorą się emigracje Polaków. Faktycznie wyjeżdżają z Polski głównie wykształceni i wszechstronni pracownicy, cechujący się wytrwałością, planowaniem, przewidywaniem przyszłości, solidną pracą oraz uczciwością. O takie cechy trudno u innych narodów, stąd bierze się zazdrość, która kształtuje fałszywy - stereotypowy obraz Polaka!
Podsumowując, można stwierdzić, iż obraz Polaka bardzo różni się od rzeczywistości, lecz korzystając z definicji stereotypu polega on na wyobrażeniach, przeważnie negatywnych, a wyobraźnia ludzka nie zna granic! Miejmy nadzieję, że dzięki mentalności naszego narodu, uda się nam obalić te negatywne wyobrażenia oraz wytworzyć jak najwięcej pozytywnych stereotypów!
Podstawowe pytanie, które muszę postawić na początku i przybliżyć na nie odpowiedz czytającemu brzmi: „Co to jest stereotyp i z czym się to je?”. Otóż portal internetowy Wikipedia definiuje stereotyp w taki sposób: (z gr. stereos = 'twardy', typos = 'wzorzec, odcisk') - konstrukcja myślowa, zawierająca komponent poznawczy (zwykle uproszczony), emocjonalny i behawioralny, zawierająca pewną wiedzę na temat innych ludzi czy grup społecznych. Stereotyp przyjęty może być przez jednostkę w wyniku własnych obserwacji, przejmowania poglądów innych osób, wzorców przekazywanych przez społeczeństwo, może być także wynikiem procesów emocjonalnych (np. przeniesienia agresji). Stereotypy mogą być negatywne, neutralne lub pozytywne, chociaż najczęściej spotykamy się z wyobrażeniami negatywnymi. Mówi się także o stereotypach narodowych, czyli naszych wyobrażeniach dotyczących innych narodów.
Mam nadzieję, że luźny styl i forma mojej pracy nie będzie stanowiła wady, przeszkody czy jakiejkolwiek bariery dla czytających, lecz odebrana zostanie jako zaleta. Jednocześnie jestem świadomy, że owy styl nie dla każdego może okazać się atrakcyjny. Ale idąc na przód, gdy pojęcie stereotypu jest nam bliżej znane – gdyż autorytetu słownika nie zamierzam podważać! - mogę przejść do dalszej, głównej części tego wypracowania.
Wielu cudzoziemców w swojej świadomości posiada obraz Polski jako biednego kraju, często nadal komunistycznego, gdzie ciągle panuje chłód i głód, a misie polarne są tam na porządku dziennym. Wyobrażenie Polski jako kraju wschodu, częste błędy i utożsamianie Polski z Rosją i języka polskiego z dialektem rosyjskim ociera się wręcz o absurd – lecz jest to niestety trwały obraz naszego narodu poza terytorium Polski. Stereotypy o Polsce i Polakach wynikają z niewiedzy o nas i naszym kraju.
Polacy lubią wódkę? Tak to prawda, ze nasz naród w tradycji i historii ma zakorzenione hasło: „Jedz, pij i popuszczaj pasa”. Wynika to ze stylu życia szlachty, które liczne było we wszelakie zabawy, dziś powiedzielibyśmy – imprezy. Wyobrażenie nas jako pijaka i obżartucha dalekie jest od prawdy. Przecież dane statystyczne wyraźnie wskazują, że u młodzieży polskiej jako trunek podczas zabawy dominuje piwo. Ponadto kuchnia polska charakteryzuje się obfitością potraw na stole. Każdy lubi dobrze zjeść, zabawić się i trochę wypić – to prawda, taka jest mentalność Polaka.
Często słyszymy też, że Polacy wiecznie narzekają. Czy to prawda? Nie do końca... Całkiem niedawne czasy sprawiają, że nasz Naród ma wiele powodów do wyrzucenia z siebie negatywnych odczuć i niezadowolenia. W peerelowskiej przeszłości Polacy narzekali na brak podstawowych dóbr, bo jak tu nie narzekać, gdy kupno cukru czy papieru toaletowego nieraz graniczyło z cudem. Przemiany polityczne przyniosły Polakom brak pewności lepszego jutra, bezrobocie i niskie zarobki. To chyba wystarczające powody do narzekań! Lecz te przeszkody nigdy nie odebrały Polakom ważnej cechy, że zawsze potrafiliśmy się z siebie śmiać. Skłonność do narzekania rzadko spotyka się wśród młodszych generacji. Młodzi ludzie, podobnie jak ich zachodnioeuropejscy rówieśnicy, są otwarci na świat i nowe wyzwania, z optymizmem patrzą w przyszłość.
Polacy są mało wykształceni i każdy język obcy jest dla nich faktycznie obcy? Jeśli patrzeć z perspektywy Unii Europejskiej, można stwierdzić, iż znajomość języków obcych nie jest mocną stroną Polaków. Prawda. Ale przecież dopiero od niedawna należymy do Europejskiej wspólnoty. Żeby wykształciło się nowe pokolenie potrzeba czasu. A mimo tego, że minęło niewiele czasu od naszego wstąpienia do UE zauważa się, ze większość młodych Polaków zna język angielski co najmniej na poziomie komunikatywnym. Starsi zaś, często świetnie posługują się j., Rozyjskim, którego to często musieli uczyć się na siłę, gdyż był on przez długi czas obowiązkowym. Nauka języków obcych, ostatnio także egzotycznych, np. japońskiego, jest dziś w modzie, czego dowodem są liczne szkoły językowe i popularność studiów językowych. Ogólnie uważa się, że Polacy osiągają lepsze efekty w nauce języków niż Włosi czy Hiszpanie, jednakże brakuje nam pewności siebie w wyrażaniu się w innym języku.
Polacy dla pieniędzy zrobią wszystko? Czy aby na pewno to o to chodzi? Czy może to zazdrość wykreowała taką wizję u cudzoziemców? Polak uważany jest za tanią siłę roboczą, który pracuje za marne grosze, pracuje dużo i solidnie. Tylko prawda jest taka, że zarobki dla Polaka za granicą są nieporównywalnie większe niż w Polsce, stąd biorą się emigracje Polaków. Faktycznie wyjeżdżają z Polski głównie wykształceni i wszechstronni pracownicy, cechujący się wytrwałością, planowaniem, przewidywaniem przyszłości, solidną pracą oraz uczciwością. O takie cechy trudno u innych narodów, stąd bierze się zazdrość, która kształtuje fałszywy - stereotypowy obraz Polaka!
Podsumowując, można stwierdzić, iż obraz Polaka bardzo różni się od rzeczywistości, lecz korzystając z definicji stereotypu polega on na wyobrażeniach, przeważnie negatywnych, a wyobraźnia ludzka nie zna granic! Miejmy nadzieję, że dzięki mentalności naszego narodu, uda się nam obalić te negatywne wyobrażenia oraz wytworzyć jak najwięcej pozytywnych stereotypów!