Do jakich refleksji skłaniają nas wiersze Adama Zagajewskiego?
Wiesz ten:
Adam Zagajewski, "Szybki wiersz"

Słuchałem śpiewu gregoriańskiego

w pędzącym samochodzie,

na autostradzie, we Francji.

Drzewa spieszyły się. Głosy mnichów

chwaliły niewidzialnego Pana

(o świcie, w drżącej od chłodu kaplicy).

Domine, exaudi orationem meam,*

prosiły męskie głosy tak spokojne,

jakby zbawienie rosło w ogrodzie.

Dokąd jechałem? Gdzie schowało się słońce?

Moje życie leżało rozdarte

po obu stronach drogi
, kruche jak papier mapy.

Razem ze słodkimi mnichami

zmierzałem w stronę chmur, sinych,

ciężkich i nieprzeniknionych,

w stronę przyszłości, otchłani,

połykając twarde łzy gradu.

Daleko od świtu. Daleko od domu.

Zamiast murów - cienka blacha.

Ucieczka zamiast czuwania.

Podróż
zamiast zapomnienia.

Zamiast hymnu - szybki wiersz.

Przede mną

biegła mała, zmęczona gwiazda

i błyszczał asfalt szosy,

wskazując, gdzie jest ziemia,

gdzie ukryła się brzytwa horyzontu,

a gdzie czarny pająk wieczoru

i noc, wdowa po tylu marzeniach.
_________________________________________________

z wierszy "szybki wiersz" i "wzgórze" wypisz środki poetyckie, epitety - 10 przykładów np. pędzący samochód, przenośnie 3,4. Uosobnienie 2,3.

[Wiersz "wzgórze:
Chwila ciszy, kiedy wiatr zamyśli się...
To fioletowe wzgórze, własność gniadego konia,
zatrzymało się w biegu.
Z pobliskiej wioski dobiega lekki dźwięk dzwonów
- kościółek romański obudził się ze snu.]